بهترین نقل و انتقالات فوتبال اروپا بعد از ادوار مختلف یورو

به گزارش سرویس فوتبال خارجی فرتاک ورزشی، امسال حساسیت و رقابت در جذب بازیکنان بیشتر است، دلیل این امر برگزاری رقابت های یورو و درخشش برخی بازیکنان در این رقابت هاست که سبب شده برخی بازیکنان با عملکرد فراتر از حد انتظارشان، مشتریان بیشتری برای خود دست و پا کرده و از اینرو قیمت آنها هم در این بازار ناخودآگاه افزایش می یابد.

در ادامه گزارش، برخی از نقل و انتقالات بازیکنان پس از ادوار مختلف یورو را بررسی می کنیم که برخی از آنها روند رو به رشد خود را ادامه داده و برخی دیگر هم نشانی از بازیکن درخشان در یورو را نداشته اند.

زلاتکو زاهوویچ (اسلوونی)

نسل طلایی یعنی دوره ای که بازیکنان شاخصی از فوتبال یا ورزش یک کشور در عرصه ملی و باشگاهی خوش می درخشند. اما نسل طلایی برای کشوری مثل اسلوونی یک پدیده استثنائی است زیرا در نسل طلایی فوتبال این کشور تنها یک بازیکن شاخص حضور داشت و آن هم کسی نبود جز زلاتکو زاهوویچ. اسلوونی کمتر یک دهه از استقلال خود، در رقابت های انتخابی یورو ۲۰۰۰ توانست با ظهور ستاره گلزنی مثل زاهوویچ، چشمها را به خود خیره کند. اسلوونی در مرحله مقدماتی یورو ۱۲ گل به ثمر رساند که زاهوویچ به تنهایی هشت گل این تیم را زد. در مرحله نهایی رقابت های یورو ۲۰۰۰، گرچه اسلوونی در همان مرحله گروهی حذف شد، اما زاهوویچ زننده سه گل از چهار گل تیمش بود. پس از درخشش این مهاجم، باشگاه والنسیا اسپانیا با قراردادی به ارزش ۵/۵ میلیون یورو این بازیکن را المپیاکوس به خدمت گرفت.

پاتریک برگر (جمهوری چک)

یورو ۹۶ شاهد حضور شگفتی ساز تیم ملی چک بود که تا فینال بازیها پیش رفت، اما در دیدار پایانی مغلوب آلمان شد. یکی از چهره های شاخص چک در آن دوره از رقابتها، پاتریک برگر بود که در بازی پایانی تک گل تیم کشورش را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند، گرچه این گل نتوانست مانع از شکست جمهوری چک برابر آلمان شود. پاتریک برگر در آن سال در بورسیا دورتموند آلمان بازی می کرد، اما پس از درخشش در یورو تیم های مختلفی به دنبال جذب او بودند که در نهایت با قراردادی به ارزش ۲۰۱۶ میلیون پوند به لیورپول انگلیس پیوست و هفت سال در تیم انگلیسی توپ زد.

آندری آرشاوین (روسیه)

درخشش آرشاوین در یورو ۲۰۰۸ باعث شد بسیاری از باشگاه های اروپایی به دنبال جذب وی باشند؛ آرشاوین دو بازی ابتدایی این رقابتها را به دلیل محرومیت از دست داد، اما در بازگشت به ترکیب تیمش توانست با گلزنی برابر سوئد، مقدمات پیروزی تیمش را فراهم آورد. در مرحله یک چهارم نهایی هم آرشاوین برابر هلند بسیار درخشان ظاهر شد و به عنوان بازیکن برتر بازی انتخاب شد. شکست برابر اسپانیا در نیمه نهایی پایان کار روسیه و آرشاوین بود. آرشاوین با وجودی که تنها ۳ بازی برای روسیه انجام داد، اما توانست قابلیت های خود را به خوبی نشان دهد و در نهایت آرسنال این بازیکن برجسته روسی را با قراردادی به ارزش ۱۵ میلیون یورو از زنیت روسیه به خدمت گرفت که این مبلغ برای باشگاه روسی یک رکورد به حساب می آمد.

ساوو میلوشوویچ (یوگسلاوی)

عملکرد میلوشوویچ در یورو ۲۰۰۰ با آنچه که بعداً در ترکیب آستون ویلا از خود نشان داد، بسیار تفاوت داشت. میلوشوویچ با زدن پنچ گل در چهار بازی نقش مؤثری در صعود تیم کشورش به مرحله نیمه نهایی داشت. وی در پایان رقابت های یورو، عنوان آقای گلی مشترک را همراه با پاتریک کلایورت هلندی به دست آورد. پس از این رقابتها، میلوشوویچ پس از پنج سال حضور در آستون ویلا با قراردادی به ارزش ۱۶ میلیون پوند راهی پارما ایتالیا شد.

پاول ندود (جمهوری چک)

ندود هم جزء آن دسته از بازیکنانی بود که پس از درخشش در یک تورنمنت بزرگ، راهی تیم مطرحی شد. پس از رقابت های یورو ۹۶، که طی آن ندود همراه با تیم ملی چک به عنوان نایب قهرمانی دست یافت، ندود به لاتزیو پیوست. گرچه بازیکنان تیم ملی چک پس از درخشش در یورو به تیم های سرشناسی رفته بودند، اما هیچ یک از آنها نتوانستند پس از یورو به درخشش خود ادامه و به موفقیت های خیره کننده ای دست یابند. ندود پس در لاتزیو هم درخشید و پس از آن به یوونتوس پیوست و در همان سال هم جایزه بهترین بازیکن سال جهان را از آن خود کرد.

تئو زاگوراکیس (یونان)

پس از قهرمانی حیرت انگیز و باورنکردنی یونان در یورو ۲۰۰۴، کاپیتان تیم هافبکی بود که برای هر دقیقه از بازی می جنگید و هیچ فرصتی را از دست نمی داد. زاگوراکیس که در پایان عنوان بهترین بازیکن یورو را هم از آن خود کرد، از ارکان اصلی موفقیت یونان بود، هرچند که بازی او چندان به چشم نمی آمد. پس از این رقابتها، زاگوراکیس به سری آ رفت و در تیم بلونیا ملحق شد؛ مدیر این باشگاه به کاپیتان یونان لقب باجوی یونان را داده بود.

کارل پوبورسکی (جمهوری چک)

هنوز گل پوبورسکی به تیم ملی پرتغال در یورو ۹۶ در اذهان خیلی از فوتبال دوستان مانده است، گلی که ویتور بایا سنگربان پرتغال را مات و مقهور کرد. این گل نقش بسزایی در انتقال وی به منچستر پس از این رقابتها داشت. ارزش قرارداد پوبورسکی ۳ میلیون یورو بود، در حالی که سال قبل از آن قراردادی با یک سوم این مبلغ امضا کرده بود. گرچه از شانس بد پوبورسکی حضور او در اولدترافورد همراه بود با ظهور اسطوره ای به نام بکام که واقعاً جایی برای خودنمایی این بازیکن باقی نگذاشت.

آنچه که لازم است در پایان به آن اشاره شود اینست که همیشه خرید بازیکنان برجسته در تورنمنت های بزرگ نمی تواند موفقیت آمیز باشد که نمونه های آن را به وفور در فوتبال دیده ایم. سر آلکس فرگوسن در مورد خرید چنین بازیکنانی پس از رقابت های بزرگ می گوید: همیشه از خرید بازیکنان پس از تورنمنت های بزرگ نگرانی داشتم؛ زیرا برخی بازیکنان ممکن است خود را بسیار آماده ساخته و از انگیزه های بالایی برای حضور در تیم کشورشان برخوردارند اما پس از اتمام چنین رقابت هایی انگیزه خود را از دست داده و نمی توانند عملکرد تیم ملی را در تیم های باشگاهی قبلی یا جدیدشان به نمایش بگذارند. موفقیت و درخشش در چنین رقابت هایی به هیچ وجه نمی تواند ملاک خرید بازیکنان باکیفیت و بزرگ باشد، البته بازیکنانی هم بوده اند که خلاف این مسئله را ثابت کرده و به روند خوب خود پس از تورنمنت های بزرگ ادامه داده اند.