مسئولان از امروز به فکر فجر باشند که فردا دیر است!
فجر سپاسی در ادامه نتایج ضعیف خود دراین فصل لیگ دسته اول، در سومین دیدار با نفت مسجدسلیمانی رفت که ساعاتی قبل از این دیدار معلوم شد که بدون سرمربی در برابر فجر صف آرایی خواهد کرد و همین طور هم شد اما باز هم فجر نتوانست از پس این تیم که مربی هم در کنارش نبود بر بیاید!
با این وضع به نظر نمی آید در لیگ امسال نیز شاهد حضور پرقدرت نماینده شیراز باشیم.
یادش به خیر.
دهه 80 بود و لیگ با چهارده تیم برگزار می شد.
2 نماینده از شیراز در لیگ برتر شرکت می کردند و آذربایجان نماینده ای نداشت.
تیم برق در جهنم حافظیه یقه اسم و رسم دارها را می گرفت. فجر هم کلی بازیکنان مستعد به چرخه فوتبال ایران اضافه می کرد و با شاغلام برای خود نامی دست و پا کرده بود. خوراکش نیز چیزی نبود جز جام حذفی.
آن زمان تراکتورسازی در لیگ دسته اول حضور داشت و هر سال برای صعود به سطح اول ایران دست و پا می زد. اما چرخش زمان جای نمایندگان استان ها را عوض کرد.
پایان لیگ هشتم برق ما رفت که دیگر برنگشت ومسولان هم متاسفانه برای وصل شدن آن نیز اقدامی نکردند.
دسته یک، دسته دو، دسته سه، دسته ناکجا!
فصل بعدش نیز متوسل زاده خودش را جوانمرد کرد و فجر را جوان مرگ و..... زردپوشان شیرازی رفتند و برگشتند و باز هم رفتند. رفتنی که به نظر می رسد برگشتی ندارد یا بهتر بگوییم نمی خواهند برگردد.
آری! نمی گذارند برگردد. چرا؟
در میان اخبار
چون دلشان به حال جوانان شیرازی نسوخته. چون مهر " سوختن و ساختن" بر پیشانی ورزش دوستان شیرازی خورده است.
نمی توان همه چیز را گردن متولیان فجر انداخت. اما برق کجاست؟ چرا خونه به خونه سهمیه بهمن را از شیراز به بابل منتقل کرد؟ چرا دیگر خبری از مرصاد و پیام مخابرات نیست؟جواب روشن است. "آخر وقتی باید به خاطر چند تیم فوتبال کلی امکانات تدارک ببینیم و هزینه کنیم و نیاز به مدیریت داشته باشیم، چه چیزی از پاک کردن صورت مسئله بهتر است که با حذف این تیم ها بار تیم داری را از روی دوش خود برداریم."
این است دیدگاه مسئولان استان فارس. به راستی مردم تبریز حق دارند 3 نماینده در لیگ برتر داشته باشند. هنگامی که فصل قبل خطیبی به خاطر عشق به شهرش می گوید "جدایی از سیاه جامگان به نفعم بود چون به شهر خودم باز گشتم" و عرق به دیار آذربایجانی ها به حدی است که دسته یک را در شرایطی به لیگ برتر ترجیح می دهند پس حق دارند یک دانگ از لیگ برتر فوتبال ایران را به نام خود سند بزنند.
چرا فجر شهید سپاسی نباید به لیگ برتر برگردد. فصل گذشته جرا از صدر جدول لیگ دسته یک تا رتبه پنجم سقوط کند و ماشین سازی تبریز از میانه های جدول به منطقه صعود، راه پیدا کند؟
چرا باید ایرانپوریان ها و شجاعیان ها و رفیعی ها در شهر تبریز به دنبال رویاهایشان باشند؟
چرا امثال رجب زاده حتی در سال های آخر فوتبال خود رفتن را بر ماندن ترجیح می دهند؟
چرا باید تنها کلان شهر جنوب کشور از داشتن یک تیم در بالاترین سطح فوتبال محروم باشد؟ چرا مسئولان شهر شیراز نمی توانند یک استادیوم مناسب برای شهرشان تدارک ببینند؟ چرا هیچ مسئول استانی و شهری و کشوری به "چرا" های ما پاسخ نمی دهد؟ وقت این رسیده که ما شیرازی ها و استان فارسی ها با صدای بلند نداشته هایمان را فریاد بزنیم. شاید تغییری حاصل شد. شاید ما نیز به چشم تبریزی ها و اصفهانی ها دیده شدیم.
نویسنده: علی اکبر زارعی
