آندرانیک تیموریان که مثل خیلی بازیهای دیگر این فصل ماشینسازی، بازی با فولاد را هم از روی نیمکت شروع کرده بود، دقیقه 73 وارد زمین شد تا در یک روز سرد بیروح، با تیمی که در این چند ماه هیچ خاطره خوبی برایش نساخت خداحافظی کند.
کاپیتان سابق تیم ملی که بعد از رفتن به تبریز و کوتاه کردن سقف رویاهایش، بازوبند تیم کیروش را از دست داد، بعد از یک نیم فصل به اشتباه مهلک خود پی برده و مشتاقانه برای حضور در استقلال لحظهشماری میکند. جایی که به آن تعلق دارد. جایی که شاید او را دوباره به یک سامورایی در حد و اندازههای تیم ملی تبدیل کند. اگر همچنان مثل گذشته ستاره آرزوهایش را دنبال کند.
آندو که در 34 سالگی هم طراوت و هیبت یک جنگجوی میانه میدان را به طور کامل داشته و با وجود سکونشینی و نیمکتنشینیها هنوز جزو حرفهایترین بازیکنان ایرانی به حساب میآید، این روزها چوب تصمیم اشتباهی را میخورد که در ابتدای لیگ شانزدهم گرفت. او که در همان روزها هم میتوانست به استقلال بیاید و همچنان کاپیتان تیم ملی باشد، در یک تصمیم با تمایلات مالی به سمت تبریز راهش را کج کرد؛ راهی که حقیقتا کج بود و او را به اهدافش نرساند. آندو گرانترین بازیکن لیگ شانزدهم لقب گرفت؛ اما خیلی زود آقای گرانترین به یکی از ضعیفترین ستارههای لیگ برتر تبدیل شد.