در مرحله حذفی لیگ قهرمانانِ 2015، پرسپولیس ناکام لیگ روبروی الهلال پرستاره قرار گرفت. در آخرین ثانیههای مسابقه وقتی همه در انتظار تساوی بدون گل دو تیم بودند، سماجت مهدی طارمی و گل به خودی دیگائو، شب باشکوهی برای صدهزار هوادار ورزشگاه آزادی ساخت. پرسپولیس هرگز از آن مرحله عبور نکرد و در دیدار برگشت، به سختی از الهلال شکست خورد اما همان پیروزی مسابقه رفت، برای امیدوارشدن به آینده این تیم کافی به نظر میرسید. از الهلال 2015 تا الهلال 2017، پرسپولیس روزهای پرفرازونشیبی را پشتسر گذاشته است. روزهایی برای جایگزینکردن دستهای خالی با خشابهای مسلح. روزهایی برای مردشدن پسربچهها و مهیای نبردشدنِ مردها!
شکستدادن رقیب عربستانی، پروژه برانکو در پرسپولیس را کلید زد. او آرامآرام تیم ایدهآلش را ساخت. دوباره به آسیا برگشت و این بار در همان مسابقه اول، با الهلال روبرو شد. قبل از آخرین نبرد خانگی با الهلال، پرسپولیس یک تیم زخمخورده بود. یک موجود نیمهجان که به سختی نفس میکشید. قرمزها اما از گور برگشتند. صاحب شور و طراوت شدند. فرمان زندگی را به دست گرفتند و از همه پیچهای ناگهانی جلو زدند. از الهلال تا الهلال، تیم برانکو تیم شد. بزرگشد تا این بار در قامت صدرنشین لیگ روبروی رقیب قدرتمند قرار بگیرد. پرسپولیس در همه ماههای گذشته، برای چنین روزی تمرین کرده است. روز بازی بزرگ با سختترین رقیب ممکن. زمانی برای اثبات اینکه آنها دوباره پرسپولیس شدهاند. تیمی که نباید دربارهاش تردید داشت. تیمی که خسته نیست. تیمی که خسته نمیکند.