مهرههایی که قبل از مسابقه پنچشنبه دوباره به هم رسیدند و برای دقایقی سرگرم خوش و بش شدند تا ثابت کنند فاصلههای فوتبالی، رابطه صمیمیشان را متحول نکرده است. هم محسن و هم سیدجلال، چهرههای محبوبی روی سکوهای آزادی به شمار میرفتند اما فروپاشی این زوج آشنا، کمک بزرگی به پرسپولیس کرد. جلال قبل از لیگ شانزدهم به پرسپولیس برگشت و بنگر درست در همان روزها تیم را به عنوان یکی از بازیکنان حاضر در لیست مازاد ترک کرد.
خیلیها تصور میکردند تیم پرفسور برای ثبات در دفاع، به حضور ثابت هر دو نفر نیاز دارد اما زمان، نشان داد که این جدایی، کاملا به سود پرسپولیس تمام شده است. سید در دوران بعد از بنگر، مکمل بهتری برای خودش دست و پا گرد. نیروی جوانی محمد انصاری و قدرت پا به توپ او، از این بازیکن یک مکمل درجه یک برای سیدجلال میساخت. محسن بنگر نیز سرنوشتاش را در تیمهایی جستجو میکرد که از جنگهای روزمره برای قهرمانی دور بودند. محسن در آخرین نبرد با پرسپولیس، در لباس تراکتور سه به صفر شکست خورده بود و در مسابقه امشب نیز، همین نتیجه را تجربه کرد. او در زمین، مهره چندان موثری نبود و سید روی نیمکت، برای آینده آماده میشد. آیندهای در قلب دفاع پرسپولیس. آیندهای که دیگر در آن، نشانی از محسن بنگر نخواهد بود. که همبازیشدن با سید در آن، قسمت بازیکن بهتری خواهد شد.