نادیده گرفتن شعور هوادار یعنی پایان بازی!

به گزارش سرویس لیگ برتر فرتاک ورزشی، اما تحول با فریب حاصل نمی شود، باید آموخت، یاد گرفت و تکرار کرد. این درست که ره صد ساله یک شبه طی شده و به صرف محبوب بودن _  بدون تجربه و تخصص کافی _  یکی از بزرگترین تیم های ایران به دستش افتاده، اما باید بداند حفظ این جایگاه، قواعدی دارد که اگر به آن مسلط نباشد، نسخه ای "چند خطی" برایش خواهند پیچید. 

 بازی نکردن با هوادار،  اولین نکته ایست که منصوریان باید بیاموزد. در شرایط فعلی اطلاعات مورد نیاز در دسترس همه قرار دارد و نمی شود با تحریک عواطف و دادن وعده های نادرست که ریشه آن در "ذوق زدگی" یست، خوراک نامناسب و تاریخ گذشته به خورد آنان داد.

 نکته دیگر آن است که فهم عمومِ جامعه نسبت به فوتبال و هر موضوع دیگری از سیاست گرفته تا فرهنگ و ورزش بالا رفته و نمی‌شود به راحتی آدرس های غلط داد! 

هوادار از روی سکو و تلویزیون می بیند، تجزیه و تحلیل می کند، امکانات را می سنجد و بعد قضاوت می کند. به همین دلیل نمی شود با وسط کشیدن پای "احساس" به "شعور" توهین کرد. 

منصوریان به خوبی از عملکرد تیمش در چهار بازی ابتدایی آگاه است. استقلال در بازی آخر مقابل پیکان هم نمایش خوبی نداشت و همه دیدند میلیاردی های "بنز" سوار مات و مبهوتِ "پیکان جوانان گوجه ای" بودند. 

اما یک ارسال و یک تعلل دلیلی شد تا منصوریان در کنفرانس خبری تیمش را مستحق تمجید بداند و به این نکته اعتراف کند که دقایق پایانی مقابل پیکان، فوتبالی بود که "هوادار" برای آن می میرد. اما سوالی که از او باید پرسید این است، هوادار فوتبال فهم استقلال این مدل فوتبال را می پسندد یا بازی هایی که از مربیان دیگر دیده و به یاد دارد؟ 

منصوریان جدای منطقِ گول زننده ای که دارد، کاملا احساسی است. او به جای صادق بودن با هوادار و پذیرش اشتباهات، با بیان صحبت هایی که بوی "پوپولیستی"  بودن می دهد اشتباهاتش را  نادیده گرفته تا "زمان" بخرد، اما باید بداند در عصر جدید، جسارت در قبول ضعف و بیان مشکلات با لحنی صادقانه و تلاش برای بهبود وضعیت، خریداران بیشتری دارد!

نویسنده: "مصطفی فراغت"