به گزارش سرویس فوتبال لیگ برتر فرتاک ورزشی، فوتبال ایران در حال حاضر برخلاف گذشته ذات تهاجمی ندارد و به همین خاطر میانگین گلهایی که در هر بازی رد و بدل میشود، قابل اشاره نیست. تصور میکنم نتیجهگرایی این بلا را به سر فوتبال باشگاهی آورده است. ترس از باختن، جسارت را از تیمهای ما گرفته است. تیمهای ما بیشتر برای نباختن بازی میکنند تا پیروزی. در حالی که ایده هر تیمی ابتدا باید پیروزی باشد و بعد نباختن. به بازیهای باشگاهی که نگاه میکنم، میبینم اکثر تیمها فاقد تاکتیکهای تهاجمی برای رسیدن به گل هستند و بیشتر گلها در هفتههای ابتدایی روی اشتباهات فاحش به ثمر رسیده است.
البته در همه لیگها بازیکنان مرتکب اشتباه میشوند اما اشتباهاتی که در لیگ برتر ما رخ میدهد، فاحش است! به عقیده من اتخاذ سیستم 1-3-2-4 برای نباختن است! در حالی که ماهیت این سیستم ارائه بازی تهاجمی است نه تدافعی! گاهاً در ترکیب برخی از تیمها میبینیم که به طور واضح و شفاف با 5 مدافع بازی میکنند! درصد انتقال توپ از خط دفاع به حمله 10 درصد است و بیشتر توپ در منطقه یکسوم تدافعی و منطقه یکسوم میانی در جریان است که این خیلی بد است.
مربیان متأسفانه گزینه اول تعویض هستند. در چنین شرایطی طبیعی است همه فکر و ذهن آنها اول نباختن باشد و بعد بردن! تیمی که نمیبازد هم تحسین میشود در حالی که تحسین فقط باید برای تیم پیروز باشد. در گذشته اصلاً اینطور نبود. در زمان ما بیشتر تیمها تهاجمی بازی میکردند و این سبب میشد میانگین گل زده در هر بازی بیشتر از الان باشد.
وقتی تهاجمی بازی نمیکنیم، طبیعی است که نباید انتظار داشته باشیم گلهای زیادی رد و بدل شود.