تقلید مربیان رشته های مختلف ورزشی از مربیان بزرگ دنیا، امری صحیح است یا اشتباهی فاحش؟

به گزارش فرتاک ورزشی، البته هیچ ایرادی هم ندارد ، زیرا این کار که اکثر انسانها در هر کسوت و شغلی انجام میدهند ، امری طبیعی ، ذاتی و واقعیتی اجتناب ناپذیر است . و اما این (( تقلید صرف )) آفت های آنچنان پیچیده ای دارد که ساقه های نهال نوپای مربیگری را شکسته و همچون موریانه که از درون چوب را میخورد ، رشد و نمو در عرصه مربیگری را نابود مینماید که در ذیل به پاره ای از آنان اشاره نموده ام :

یکی از بزرگترین معضلات این حقیقت تلخ ، این است که بعضی مربیان جوان که در ابتدای راه هستند ، آنقدر در شخصیت الگوی خویش غرق میشوند که از خویشتن خویش فرسنگ ها فاصله گرفته و در تمامی موارد ، آن هم بطور کاملا غیر طبیعی ، سعی در گرفتن رنگ و بوی آن مربی اسطوره ای داخلی یا خارجی را دارند که بسیار خطرناک است . یکی دیگر از اصلی ترین معایب این فرایند اشتباه ، این است که مربی جوان ما راه خویش را گم کرده و نمیداند که هدفش از مربیگری چیست و شخصیت واقعی اش کدام است و در واقع ، افق روشنی از آینده مربیگری خویش ندارد . نکته بعدی اینجاست که برخی از مربیان که همزمان از چندین مربی الگو برداری میکنند ، چنان دچار چندگانگی شخصیت و الگوهای مختلف رفتاری میشوند که به معنای واقعی کلمه ، خود را گم نموده و اصلا متوجه این موضوع که چه فاجعه ای در حال وقوع است نمیباشند و تنها دلخوشیشان که آن هم مرتبا و البته بطور ناخودآگاه در ذهن خویش مرور میکنند این است :

(( اوضاع به شکلی پیش میرود که روز به روز به آن مربی یا مربیان از لحاظ رفتاری نزدیک و نزدیکتر میشوم . ))

دوستان و عزیزان ؛ همه شما شیوه تقلید این مربیان از نحوه ی آدامس جویدن ، خوشحالی پس از گل و حتی ادبیات سخن گفتن پس از برد یا باخت که اصلا در بعد فنی مربیگری تاثیر چندانی ندارند را به کررات مشاهده نموده اید .

البته تقلید و الگو برداری به خودی خود چیز بدی نیست و میتواند در ابتدای راه ، بسیار کمک کننده و همچون چراغی روشن در راه ظلمانی و پر پیچ و خم مربیگری باشد ، اما آن مربی جوان ، میبایست هر چه سریعتر توانایی و استعداد های وجودی خویش را کشف و اصطلاحا خودش را پیدا نموده و بیش از هر چیزی ، با الگو برداری غیر مستقیم ، آن هم در زمینه مسائل فنی ، اخلاقی و علمی ، بتواند از این فاکتورها در جهت پیشبرد اهدافش استفاده مطلوب نماید .

لذا به مربیان جوان موکدا توصیه میکنم که سعی کنید خود را ، تا حد امکان به استانداردهای جهانی مربیگری نزدیک نموده و در ابتدای ورود به جرگه مربیگری ، حتما عملکرد مربیان بزرگ را سرلوحه کار خویش قرار دهید ، منتها در همان آغاز راه یادگیری نیز سعی نمایید خودتان باشید و به سرعت برق و باد ، برای خود راه و روش و سبک و سیاقی مشخص بر طبق نگرش و دانشتان ، با برطرف نمودن ایرادات خویش ، بر مبنای تجربیات بدست آمده و علم کسب شده را یافته ، تا بتوانید قدم های بعدی را استوار تر بردارید .

مطمئن باشید هر چند در ابتدای مسیر ، ممکن است این امر برای شما کمی سخت و دشوار بوده و حتی با شکست هایی موقتی نیز همراه باشد یا عده ای شما را در این راه دلسرد نموده و یا اصلا شما را نپذیرفته یا سعی در تحقیر یا حذف اجباری شما داشته باشند ، اما اصلا نگران نباشید ، زیرا این شکست ها میتواند همچون پلی مستحکم و فولادین جهت رسیدن به موفیقت ها و ساخت رویاهای شما در تداوم این مسیر طولانی قلمداد شود .

پس باز هم یادآوری میکنم : نه در جلد مربی دیگری بروید و نه اجازه بدهید مربی دیگری در روح و جان شما رسوخ و رسوب نماید . سعی کنید پیشرفتتان در علم و دانش مربیگری و اخلاقیات ، به گونه ای باشد که چنان به اوج قله شکوفایی برسید تا فرداها ، شما نیز بتوانید با سبک و خط مشی منحصر به فرد خویش ، الگویی جدید برای نسل جوان در ابتدای مسیر مربیگریشان باشید .

نویسنده: "محسن بابادی"