آرش افشین و تنها دو سوال بی پاسخ/ چرا آمد؟ چرا می‌رود؟

این روزها استقلال درگیر روند نقل‌وانتقالات نیم فصل شده و سرگرم رد‌کردن نفرات مازاد یا جذب‌کردن نفراتی است که در نیم فصل دوم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این وسط کنار گذاشتن نفراتی که در ابتدای فصل با نظر علیرضا منصوریان جذب شده‌اند و حالا باید بعد از چندماه حضور تیم را ترک کنند یکی از بزرگترین نقاط ضعف کارنامه کوتاه مدت سرمربی استقلال است.

نمونه بارز این موضوع به آرش افشین برمی‌گردد. اول اینکه آرش افشین یکی از بازیکنان پایه استقلال بود که جدایی‌اش از این تیم و پیوستنش به تیم‌های دیگر، یکی از نقاط ضعف همیشگی مدیران استقلال در سال‌های اخیر قلمداد شده و خیلی‌ها بازگشت او را بازگشت تفکر حفظ سرمایه در باشگاه می‌دانستند. از همین روست که بیرون کردن افشین بعد از تنها چند ماه تردیدهای فراوانی را ایجاد می‌کند.

ابتدای فصل که آرش برهانی رفت تا آرش افشین بیاید خیلی‌ها حرکت منصوریان را اشتباهی بزرگ قلمداد کردند چون جدایی برهانی و حنیف تیم را علنا بی‌بزرگتر کرد و باعث شد تا سیدمهدی رحمتی به بزرگتر بدون رقیب تیم تبدیل شود و ماجرا به این سمت و سویی برود که دیدید. از سوی دیگر برهانی حتی اگر از نظر آمار گلزنی هم افت داشت دستکم روی کاغذ برترین مهاجم گلزن تاریخ باشگاه بود و همچنین روی سکوها هم محبوبیتی را داشت که افشین از آن بی بهره بود. برهانی در پیکان هم توفیقی به دست نیاورد اما ماندنش در استقلال توفیری با حضور افشین نداشت. در این روزهای بی‌بزرگتری تیم است که منصوریان به افشین نگاه می‌کند و به خودش می‌گوید که چه اشتباهی کرده که برهانی را برای این روز مبادا نگه نداشته!

از سو دیگر افشین در فصل‌های قبل هم درخشش خاصی نداشت یعنی آرش افشین روی حساب اینکه بازیکن روی فرم و سرحالی بوده به استقلال دعوت نشده که به اینجا بیاید و بعد تبدیل شود به یک بازیکن کم توان و ضعیف! آرش افشین نیازمند توجه ویژه و تمرینات دشوار و همچنین کمی سختگیری فرگوسن‌وار بود تا در مسیر موفقیت قرار بگیرد. بیرون کردن افشین نشان می‌دهد که منصوریان یا توان لازم و یا صبر کافی را ندارد تا یک بازیکن افت کرده را برگرداند و خیلی سریع به سمت گزینه جایگزینی می‌رود که این کار علاوه بر هدر دادن تمام پول‌های خرج شده، باعث می‌شود که بار مالی جدیدی به تیم تزریق شود که این هم دست آخر به نقطه منفی در کارنامه او مواجه می‌شود! 

آقای منصوریان که همه جا خودش را متخصص کار کردن با جوان‌ها جا می‌زند باید بداند که صبر کردن پای یک بازیکن و فرصت دادن به او برای برگشت یکی از مهمترین کارهایی است که یک مربی باید انجام دهد. می‌شد افشین را صدا کرد و به او گفت که شما از نظر فنی افت دارید و اگر با همین روند ادامه بدهید نیمی از قرارداد شما پرداخت نخواهد شد. می‌شد به بازیکن انگیزه داد تا برای موفقیتش بیشتر تلاش کند.

در حقیقت منصوریان با بیرون کردن آرش افشین به سودی نمی‌رسد غیر از اینکه علاوه بر اینکه نتوانسته سرمایه بازگشته باشگاه استقلال را زنده کند، سه هزینه را روی دست استقلال گذاشته. اول رد کردن برهانی و بی بزرگتر کردن تیم، دوم هزینه‌ای که برای آمدن و برای رد کردن افشین صرف شد و سوم هزینه‌ای که باید پرداخت شود تا مهاجم جایگزین بیاید که او هم معلوم نیست به سرنوشت افشین دچار نشود!

می‌شد آرش افشین را برای مدتی به دست مربی بدنساز یا یک مربی اختصاصی سپرد. می‌شد از مهاجمان قدیمی استقلال دعوت کرد تا مدتی را درتمرینات استقلال حضور پیدا کنند و با افشین به صورت اختصاصی کار کنند. می‌شد حتی او را به تمرین تیم امید بفرستند تا مدتی با آنها تمرین کند و غرور و منیتش را آنجا کنار بگذارد. می‌شد برای بازگرداندن افشین هزار کار کرد و هزار راه رفت اما منصوریان تصمیم گرفت تا ساده‌ترین کار را انجام دهد. بازکردن مسئولیت از سر خود! این راه رسیدن به موفقیت نیست!