سید مهدی رحمتی روزهای خوبی را سپری نمیکند. اوضاع در استقلال به کام او نیست. دروازبانی که طی چند فصل اخیر یکی از سه دروازبان برتر لیگ بوده، امسال پس از یک مشاجره بیهوده با علیرضا منصوریان خود را تبدیل به یک نیمکتنشین محض کرده است. چه بسا اگر در زمان ورود شفر به استقلال، رحمتی دروازبان فیکس استقلال بود شفر نیز همین رویه را ادامه میداد.
اما مهمتر از نیمکتنشینی رحمتی، وضعیت او در آینده است. اینکه او تا کی حاضر است نیمکت نشینی در استقلال راتحمل کند مشخص نیست. تاج و تختی که او در طی چند سال یکهتازی در استقلال برای خود بنا کرده بود، در حال فرو ریختن است و او فاصلهای با از دست دادن همه آنچه تا کنون کاشته ندارد. چه بسا پس از تیم ملی، استقلال را هم از دست بدهد.
میتوان حدس زد که رحمتی کمکم خود را برای دوران پسا بازی آماده میکند. با ادامع نیمکت نشینی در استقلال، احتمالا او جدیتر از قبل به بازنشستگی فکر خواهد کرد و بنابراین چه بسا برای او مهمتر از راه یافتن به ترکیی اصلی استقلال، پیدا کردن جایگاهی ویژه در این باشگاه برای دوران بازنشستگیاش است.
هر چه هست، سکوت این روزهای رحمتی، سکوت یک انسان تسلیمشده نیست. از چشمهای او وقتی در حال تماشای بازی استقلال از روی نیمکت است میتوان خواند که او به عوض کردن شرایط فکر میکند. اگر شد و اوضاع به نفعش پیش رفت با عملکرد فنیاش به دروازه بر میگردد یا اینکه چشمانتظار تغییرات در استقلال خواهد ماند.