مهره چینی اشتباه شفر و خط حمله کم زور

استقلال در سه بازی گذشته خود سه تساوی بدست آورده است. سه تساوی در سه بازی که در هیچ‌کدام مستحق برد نبوده است و تساوی برای آنها نتیجه عادلانه‌ای محسوب می‌‌شود. استقلال در این سه بازی تنها یک گل به ثمر رسانده است و این موضوع بار دیگر خطر بازگشت استقلال به روزهایی که مشکل اساسی در گلزنی داشت را گوشزد می‌کند.

استقلال در هفته‌های اخیر به خوبی توسط حریفانش آنالیز شده و به همین دلیل دیگر از آن غافلگیری‌های هفته‌های قبل شفر خبری نیست. استقلال در آن بازی‌ها برای خلق موقعیت به پاس‌های طولی سریع، پخش شدن در زمین حریف در حین گرفتن توپ، اورلب‌های کنار خط مدافعان و بازیکنان کناری و تکنیک بازیکنان خط میانی‌اش دل بسته بود. ضمن اینکه شاگردان شفر با پرسینگ از جلو در حین از دست دادن توپ سریعا موج دوم حملات را با بازپس‌گیری توپ انجام می‌دادند. در بازی امروز، شاگردان مهاجری با آگاهی از این موضوع توپ‌های بلند از دفاع به کناره‌های استقلال را هدف گرفتند تا با این حربه هم از پرسینگ استقلال در زمین خودی فرار کرده و هم با استفاده از وینگرهای سرعتی خود، این تیم را به عقب برانند. مدافعان پدیده با آگاهی از سبک بازی بازیکنان هجومی استقلال با رعایت پوشش دادن همدیگر، از جا ماندن و یا دادن فضا به بازیکنان حریف جلوگیری کردند.

در مقابل شفر با انتخاب ترکیبی نه چندان مناسب، نتوانست پدیده را به برای دقایق طولانی به عقب براند. شفر با مجموعه‌ای از بازیکنان معمولی که گاهی خوب ظاهر می‌شوند روبروست. بازیکنانی مثل زکی‌پور، فرشید اسماعیلی، انصاری، قربانی و حتی نورافکن و برزای، فراز و نشیب‌های زیادی دارند و همین موضوع بر روی کیفیت بازی استقلال در بازی‌های مختلف تاثیر می‌گذارد. در استقلال چند بازیکن مشخص از جمله جپاروف، غفوری، ابراهیمی و چشمی تقریبا یک روند ثابت و یکنواخت داشته‌اند. با چنین مجموعه‌ای از بازیکنان شاید بتوان به شفر به دلیل تغییراتی که در ترکیب تیمش در هر بازی ایجاد می‌کند حق داد اما استفاده از برخی بازیکنان در پست‌های نامناسب نیز در افت آنها موثر بوده است.

استقلال در فاز هجومی به شدت متکی به جپاروف است. اما این بازیکن نیاز به یک مکمل مناسب در زمین دارد. گاهی وریا غفوری به خوبی با جپاروف زوج‌سازی می‌کند و گاهی نیز ابراهیمی چنانچه به جلو متمایل شود به خوبی با جپاروف جفت می‌شود. اما سایر بازیکنان استقلال در فاز هجومی در بیشتر اوقات نمی‌توانند خود را با ریتم بازی جپاروف هماهنگ کنند. مهاجمان استقلال فاقد خلاقیت لازم برای بهره بردن از پاس‌های عمقی و یا کنار زدن مدافع روبروی خود هستند.