«ما برای هر بازی، روش همان بازی را آماده میکنیم. بازیکن باید برای زدن ضربات آخر تمرکز داشته باشد. باز هم میگویم که در دو بازی آخرمان هشت شانس مسلم گلزنی داشتیم. فرقی هم نمیکند یک اتوبوس یا دو اتوبوس مقابل دروازه تیم حریف باشد. از همان دقایق اول حمله کردیم و فرصت گلزنی داشتیم. منشا و علیپور هم چند فرصت خوب به دست آوردند که آن را از دست دادند.»
اینها صحبتهای برانکوست. مردی که بیش از دیگر مربیان لیگ برتر نیازمند سه امتیازهای پیدرپی است تا قهرمانیاش را زودتر تثبیت کند و کمتر نگران بازیهای لیگ قهرمانان آسیا و اردوهای تیم ملی باشد.
با این همه برخلاف کارلوس کیروش و برخلاف بسیاری دیگر از مربیان لیگ برتری، برانکو ایوانکوویچ دنبال بهانه نیست که گل نزدنهای تیمش را توجیه کند.
راحت است مثل علی دایی هر وقت نتیجه نمیگیری بیندازی گردن اشتباه فردی و داور! راحت است مثل کارلوس کیروش از تحقیر حریفان لذت ببری. میشود مثل دیگر مربیان لیگ بود و لب خط دعوا راه انداخت و با این همه، احترام گذاشتن به خود و رقیبان کاری است که فعلا برانکو سرآمد آن است. مرد محترم دارد به آرامی خود را برای نیمکت تیم ملی آماده میکند. به نیمکتی که بعد از جام جهانی میتواند دوباره به او برسد. با احترام، بدون توهین و بیآنکه همه را با خودت دشمن کنی.