بسیاری از محافل خبری از پیوستن قریبالوقوع سروش به پرسپولیس خبر میدهند و میگویند کار او با سرخها تمام شده است. اگر این شایعه صحت داشته باشد و رفیعی پرسپولیسی شود، از حالا به بعد مساله چگونگی استفاده از این بازیکن در ترکیب قرمزها مطرح خواهد شد.
پست تخصصی رفیعی، بازی به عنوان هافبک نفوذی پشت مهاجمان است که این پست طی دو سال گذشته در پرسپولیس دربست در اختیار محسن مسلمان بوده است. مسلمان آنقدر در این منطقه خوب بازی کرده که نشود به این راحتیها به او دست زد. در این شرایط از مدتها پیش گزینه حضور سروش در پست وینگر راست مطرح شده؛ یعنی آنکه او در ترکیب فعلی سرخها به جای فرشاد احمدزاده به میدان برود.
این تاکتیک هم البته آسیبهای خودش را دارد؛ چون هم باعث نیمکتنشینی یک فانتزیباز مثل احمدزاده میشود و هارمونی او با مسلمان و کامیابینیا را از بین میبرد و هم رفیعی را به یک پست غیرتخصصی تبعید میکند. با این همه، اگر برانکو کمی انعطاف تاکتیکی داشته باشد و بتواند سیستم پایهاش را در ادامه فصل تغییر بدهد، شاید این مشکل هم حل شود و همه ستارههای کلیدی قرمزها در کنار سروش رفیعی به بازی گرفته شوند.
بعد از افول آندرانیک تیموریان و خروج او از ترکیب تیم ملی، کیروش دست به اعمال یک تغییر فنی بزرگ در ترکیب تیم ملی زد و سیستم مورد علاقهاش یعنی 1-3-2-4 را کنار گذاشت. او در مسابقات اخیر رو به استفاده از سیستم 1-4-1-4 آورده؛ به این ترتیب که از احسان حاجصفی و مسعود شجاعی به عنوان زوج بازیساز تیم ملی استفاده کرده و این دو نفر را کمی جلوتر از سعید عزتاللهی، تنها هافبک دفاعی تیم به کار گرفته است.
اگر برانکو هم در پرسپولیس از این سیستم استفاده کند، قادر خواهد بود همه ستارههای سرخ را به طور همزمان در ترکیب اصلی به کار بگیرد و آنها را درست سر جای اصلیشان به میدان بفرستد. به این ترتیب کمال کامیابینیا میتواند تنها هافبک دفاعی سرخپوشان باشد و زوج مسلمان و سروش رفیعی جلوی او توپ بزنند. در این شرایط وینگر راست فرشاد احمدزاده خواهد بود و وحید امیری هم میتواند در پست وینگر چپ به میدان برود. مهدی طارمی هم تنها مهاجم پرسپولیس در چنین سیستمی خواهد بود.
اجرای الگوی کیروش در تیم برانکو، شاید بهترین راه ممکن برای استفاده همزمان از این بازیکنان باشد؛ هرچند هنوز باید صبر کنیم و ببینیم اصلا سروش به پرسپولیس میآید یا نه؟