انتقالِ محمدحسین کنعانیزادگان به استقلال، یکی از جنجالیترین سناریوهای تابستانی فوتبال ایران به شمار میرفت. کنعانی گه دوران سربازیاش را با سقوط ملوان به پایان رسانده بود، فصل را با تمرین زیر نظر برانکو آغاز کرد اما به محض مطلعشدن از اتمام قراردادش با پرسپولیس، تصمیم به ترک این باشگاه گرفت. تا اینجا هیچ چیز غیرطبیعی به نظر نمیرسید. واضح بود که کنعانی در حضور سیدجلال و انصاری، شانس زیادی برای بازی در ترکیب اصلی تیم ندارد و همین موضوع انگیزهای قدرتمند برای جدایی او محسوب میشود. با این وجود انتخاب بعدی او، سروصدای زیادی به پا کرد. کنعانیزادگان تصمیم گرفت به پیشنهاد منصوریان پاسخ مثبت بدهد و به جای پیراهن قرمز، پیراهن آبی بر تن کند. او با این انتخاب، یکی از جنجالسازترین مهرههای تابستانی فوتبال ایران لقب گرفت اما قبل از آنکه فرصتی جدی در استقلال به دست بیاورد، در مسیر محوشدن قرار گرفت.
مدافع سابق تیم ملی در اولین روزهای پیوستن به استقلال، با ونسان کمپانی مقایسه میشد و درست مثل مدافع سرشناس سیتی، تسلیم مصدومیت شد. نمایشهای کنعانی قبل از آسیبدیدگی، به اندازهای لرزان و غیرقابل اعتماد بودند که مصدومیت او نه تنها منجر به ضعف دفاعی تیمش نشد، بلکه به شرایط استقلال در خط دفاعی بهبود بخشید. او که به امید فیکسشدن در تیم ملی لباس استقلال را بر تن کرده بود، از فهرست باشگاه خارج شد و آبیها دیگر هیچ تمایلی برای بازگرداندن او به ترکیبشان نشان ندادند. کنعانی حالا هیچ قراردادی با استقلال ندارد اما در جلسههای تمرینی تیم حاضر میشود تا شاید برای فصل آینده نظر منصوریان را جلب کند و به رقابت با مجید حسینی، پادووانی و رابسون جانواریو راه داده شود. مدافع سابق ملوان در بازگشت به تمرین استقلال، سهمی از تیترهای درشت و جنجالبرانگیز نداشت. او پسر طردشده استقلال بود که آخرین امیدهای حفظ لباس آبیاش را جستجو میکرد. مهرهای که تابستانی جنجالی و زمستانی بیخبر را پشتسر گذاشت. پسری که در استقلال، به واقعیت نزدیک و از آرزوهایش دور شد.