راهی که برانکو به هر 3 نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا نشان داد

ترسی که اگر در وجود سه تیم ایرانی حاضر در مرحله حذفی ریشه بدواند، بسیار زودتر و قوی‌تر از حریفان آنها ترتیب حذف و محو این سه تیم را خواهد داد و صبر 25 ساله کشورمان را برای فتح مجدد این رقابت‌های مهم قاره‌ای فزونی خواهد بخشید.

دلایلی موجه
ظاهرا دلیلی موجه برای نگران شدن هر 3 نماینده ایران وجود دارد. پرسپولیس با لخویایی وعده ملاقات دارد که اخیرا قهرمان لیگ قطر شده و معجونی از مهره‌های ملی‌پوش و بازیکنان مفید خارجی است. استقلال با العینی دیدار می‌کند که فصل پیش نایب قهرمان آسیا شد و در همین فصل به اصفهان آمد و با پیروزی 3 بر صفر برابر ذوب‌آهن حذف این تیم اصفهانی را از پیکارهای گروه سوم امسال پی ریخت و استقلال خوزستان با الهلالی بازی دارد که بی‌نیاز از توصیف است و نامش به یک برند در فوتبال آسیا تبدیل شده است.

امتیاز میزبانی «آنها»
موضوع و نشانه‌ دیگری که کار هر سه نماینده ما را سخت می‌کند، این است که به حکم سرگروه شدن رقبای ما و براساس مدلی که از سال‌ها پیش در لیگ قهرمانان اروپا هم پیاده شده، تیم‌های ما به سبب دوم شدن در گروه‌هایشان باید در یک‌هشتم نهایی بازی‌های رفت را در خانه برگزار و برای دیدارهای برگشت به خانه رقبا سفر کنند.
 این امر البته برای استقلال خوزستان به سبب عربستانی بودن رقیبش صدق نمی‌کند و هر دو دیدار تیم تحت هدایت سیروس پورموسوی با الهلال عربستان در زمین‌هایی ظاهرا بی‌طرف خواهد بود اما بر اساس تجربیاتی که در عمان و قطر حس کرده‌ایم، خیل هواداران الهلال در آن کشورها بیش از طرفداران تیم‌های ما و به ویژه استقلال خوزستان است.

دیگر هیچ چیز نگران‌کننده نیست
با این اوصاف رویکردی که برانکو از سوی خود بروز داده می‌تواند یک راهکار موثر برای دو تیم دیگر کشورمان باشد.
وی معتقد است صعود سرخ‌های تهرانی از گروه‌شان در شب پایانی رقابت‌های گروهی چنان دراماتیک و خطیر و توأم با امواج احساسات مفرط بود که دیگر کمتر چیزی می‌تواند آنها را به نگرانی وادارد و راهکار پیشنهادی او ادامه مبارزه و لزوم تلاش و پایمردی تا آخرین لحظات بدون فکر کردن به مسائلی است که می‌تواند پای سرخ‌ها را از میدان پرتلاطم رقابت‌ها پس بکشد و به بینش و کنشی وادارد که نه فقط برای توقف رقبا کافی نیست و قدرت بازدارندگی ندارد، بلکه حریفان را جری‌تر و قرمزهای پایتخت را ضعیف‌تر خواهد کرد و در موضع ضعف خواهد نشاند.
رویارویی با لخویایی که در سال‌های اخیر در چند مورد دیگر نیز موی دماغ تیم‌های ایرانی شده و سر و کله زدن با العینی که برادران عبدالرحمان در ترکیب‌شان نگین‌آسا می‌درخشند و رویارویی با الهلالی که با کارلوس ادواردو یکی از بهترین مهره‌های خارجی (برزیلی) حاضر در چمپیونز لیگ امسال آسیا را در اختیار دارد، به اندازه کافی سخت و استرس‌آور است و در نتیجه نیازی به تفکر توأم با ترس پیرامون این دوئل‌ها نیست.
واقعا چکاره‌ایم؟
سرخ‌ها با بازی روان و پرنشاط و تهاجمی و نمایش‌های سرزنده خود نشان داده‌اند که لااقل در غرب آسیا پایگاه و باشگاهی نیست که به کلی برای فوتبال باشگاهی ما تسخیرناپذیر باشد و فقط دلی قرص و عزمی جزم و فوتبالی سراسر ماجراجویانه را می‌طلبد تا از سد البته بلند این رقبا عبور کرد. برای رسیدن به این مهم باید از «ترس» گریخت و تبدیل به تیمی شد که برای رسیدن به فینال آسیا قدرت احتمالا برتر هیچ رقیبی را باور ندارد و لیاقت دور از تردید فوتبال ایران را برای عبور از هر مانعی کافی می‌انگارد. دوشنبه و سه‌شنبه هفته آینده زمانی است که اینگونه اندیشیدن تست شخصیت تیم‌های ما را کامل کرده و نشان خواهد داد در جام 2017 باشگاه‌های آسیا واقعا چکاره‌ایم.