یک تفاوت بسیار بزرگ بین تیم کیروش با استقلال منصوریان یا همه مربیان دیگری که فقط قصد دارند ادای مربی پرتغالی را در بیاورند این است: تیم ملی اگر دفاع میکند به هیچ تیمی موقعیت گل نمیدهد اما امثال استقلال اتوبوسی دفاع میکنند، 10موقعیت گل به حریف میدهند، با خوششانسی میبرند و آخرش ژست تاکتیکبلدها را میگیرند. خودتان خلاصه بازیهای را مرور کنید و ببینید در 7مسابقه مقدماتی جامجهانی2018روسیه چند موقعیت گل روی دروازه ایران خلق شده؟ کرهجنوبی جلوی ما چکار کرد؟ قطر در دوحه چه فوتبالی بازی کرد؟ بالاتر از همه اینها آرژانتین در جامجهانی چند فرصت گلزنی جلوی ما داشت؟ در باب هنرمندی کیروش فقط همین بس که در تیم ملی فعلی حتی سوشا مکانی هم میتواند کلینشیت کند! حکایت استقلال منصوریان اما به کلی فرق دارد. آبیها داربی تهران را فقط با 3ضربه در چارچوب بردند و لابد فکر کردند کاملا «کیروشی» شدهاند. غافل از آنکه در همان بازی شاید اگر مهدی طارمی در دقیقه دهم گل دوم پرسپولیس را میزد، شبی شبیه همین شب العین رقم میخورد. شاید آن روز تقصیر طارمی بود که اشکالات اتوبوس دفاعی استقلال را فاش نکرد تا افشای آن به یک میدان بینالمللی موکول شود و کلی آبروریزی راه بیفتد.