تکرار سناریوی پل پوگبا در منچستر برای داریوش شجاعیان در استقلال

اما استقلال طی یک چشمبندی عجیب، ناگهان حاضر شد به صورت رسمی مبلغ عجیب و غیر متعارفی را برای بازیکنی خرج کند که اصولا جز بازیکنان تیم ملی هم نیست. اما چه شد که منصوریان و افتخاری این خرید انتحاری را انجام دادند و مهمتر از آن در مورد این مبلغ و عواقبش چه آینده ای را می شود متصور شد برای شجاعیان و استقلال؟

همه چیز از همان لحظه ای شروع شد که العین گل ششم را درون دروازه رحمتی جا داد. یک شکست تاریخی که حالا از آن بعد از داربی سال 52 به عنوان سنگین ترین باخت تاریخ استقلال یاد می کنند. سرمربی تیم در نخستین مصاحبه اش عنوان کرد می بایست چند بازیکن بین المللی را جذب کنیم. البته منظور او بیشتر بازیکن خوب و بزرگ بود چرا که داریوش شجاعیان حتی در تیم ملی هم جایی ندارد چه برسد به بین المللی بودنش. منصوریان می دانست که چند خرید بزرگ تا حد زیادی می تواند جو را به نفع او در بازار نقل و انتقالات کند.اما استقلال روی هر گزینه ای که دست می گذاشت ناگهان آن گزینه سر از تیم دیگری در می آورد. آنها خودشان را آماده کرده بودند که بعد از جذب بیت سعید و شهباززاده از خط آتشین خود با کاوه بگویند که ناگهان خبر خروج رضایی به عنوان مهمترین بازیکن خط حمله استقلال در فصل قبل مخابره شد.

همان خروج کاری کرد که باشگاه استقلال به اندازه سر سوزن نتواند از این دو خرید خود بهره برداری رسانه ای کند. خروج کاوه آنقدر هزینه زا بود که هیچ کس فرش قرمز برای دو خرید جدید پهن نکرد و در صفحات اجتماعی همچنان انتقاد از منصوریان و افتخاری بیش از تعاریف بود.

از این رو به دستور منصوریان استقلال مجبور شد وارد یک معامله کاملا انتحاری شود. وقتی باشگاه گسترش فولاد عنوان کرد یک میلیارد و 700 میلیون تنها برای رضایت نامه شجاعیان می خواهد، در ابتدا به نظر می رسید آنها سنگ بزرگ گذاشتند تا کسی سراغ این بازیکن نیاید اما در بهت و ناباوری عنوان شد که استقلال حاضر است این رقم غیر متعارف را بدهد.

با این توافق قطعا شجاعیان برای خودش هم رقمی زیر یک میلیارد و 500 میلیون تومان نمی خواهد و به با این رقم او تبدیل به گران قیمت ترین بازیکن همه ادوار تاریخ لیگ برتر شد. سه میلیارد تومان برای بازیکنی پرداخت می شود که در اردوهای تیم ملی گهگاه برای تمرین حضور داشته اما بلافاصله خط خورده است.افتخاری و منصوریان بعد از جدا شدن کاوه رضایی زیر فشار انتقاد هواداران بودند و از این رو سراغ این گزینه پر سر و صدا رفتند.لی آنها شاید یک موضوع بسیار مهم را از قلم انداختند؛ آیا داریوش شجاعیان که اصولا بازیکن آرام و سر به زیری است می تواند انتقادات احتمالی را تحمل کند؟

روزی که پل پوگبا بعنوان گران قیمت ترین بازیکن جهان از یووه به یونایتد آمد، خیلی از فوتبال نویسان معروف جهان  مدعی شدند پوگبا به خودی خود بازیکن خوبی است اما قیمتش این نیست و قطعا فشار رسانه ها و هواداران با اولین اشتباه، از او یک بازیکن شکننده می سازد. پیشبینی ها تقریبا  درست از آب در آمد و پل پوگبا هرگز در سال اول نتوانست به اندازه مبلغ هزینه شده، نمایش در خور توجه ارائه دهد.

داریوش شجاعیان در طول چند فصل گذشته نشان داده که بازیکن خوبی است اما هرگاه مقابل استقلال و پرسپولیس قرار گرفت نتوانست آن نمایش همیشگی اش را ارائه دهد. همین چند ماه قبل در بازی گسترش و استقلال که در تبریز برگزار شد، آنقدر ضعیف عمل کرد که فراز کمالوند در انتهای بازی یکی از علل تعویض برد با تساوی را بازی ضعیف این بازیکن عنوان کرد.

او حالا برچسب گران قیمت ترین بازیکن تاریخ لیگ برتر را بر نامش می بیند و همین سطح انتظار را از او بسیار بالا می برد. وضعیتی مشابه بختیار رحمانی که فصل قبل در چنین روزهایی با مبلغ یک میلیارد و خرده ای به استقلال آمد اما بازی های ضعیفش موجب شد، در آستانه داربی رفت، منصوریان وی را به نیمکت تبعید کند. در انتهای نیمفصل هم با گرفتن 500 میلیون تومان، رضایت نامه اش را گرفت و به فولاد بازگشت. تجربه بختیار که از قضا قرار بود بازیساز و همه کاره میانه میدان استقلال باشد، از همین حالا زنگ خطر را برای داریوش شجاعیان به صدا در آورده است.

فوتبال مورد علاوقه منصوریان بر خلاف بازی های پرسپولیس، تملک محورانه نیست. یعنی آنطور که هافبک های میانی پرسپولیس در طول یک بازی فرصت بازی با توپ را دارند و می توانند بازیسازی کنند در استقلال اوضاع متفاوت است و منصوریان از هافبک هایش می خواهد بدون فوت وقت تیم را از حالت تدافعی به هجومی در بیاورند. در این نوع از بازی، بیشتر نمایش هافبک های جنگنده و آنهایی که تبحر در ارسال  پاس های بلند دارند، به چشم می آید. تجربه فصل قبل نشان داد که بختیار رحمانی در آن فوتبال محو شد و امید نورافکن 20 ساله توانست خودش را ثابت کند. شاید اگر هر دو با مربی ای مثل برانکو کار می کردند، وضعیت شان 180 درجه فرق می کرد.

بعید است منصوریان در این فصل بخواهد تغییر فراوانی را در نوع بازی تیمش به وجود بیارود. او در نفت هم تقریبا همین شیوه را برگزید. اینک باید دید داریوش شجاعیان که به خودی خود زیر بار سه میلیارد تومان است، می تواند از همان ابتدا خودش را نشان دهد یا انتقادات و سطح بالای انتظارات همان سناریوی بختیار را برای او تکرار می کند. البته با این تفاوت که برای بختیار هیچ مبلغی بعنوان رضایت نامه پرداخت نشده بود و رضایت نامه یک میلیارد و 500 میلیون تومانی شجاعیان به معنای آن است هیچ تیمی حاضر به جذبش از استقلال نیست.  بدون تردید این خرید را باید در رسته خریدای کاملا ریسکی گنجاند، اگر به هر دلیلی جواب ندهد شاید نخستین قربانیانش همان افرادی باشند که اصرار به انعقادش داشتند.