آیا تا به حال شده افرادی را در اطراف خودتان ببینید که اصلاً صحبت نمی کنند و فقط در شرایط خاصی چند کلمه ای به زبان می آورند؟ این موضوع دلایل مختلفی دارد.
بعضی از کسانی که خیلی ساکت هستند و صحبت نمی کنند، معمولاً نابغه می باشند. آن ها نمی خواهند که با صحبت کردن احمق به نظر برسند و خوب میدانند که دیگران متوجه حرف آن ها نمی شوند و در نتیجه ترجیح می دهند که سکوت کنند.
گاهی اوقات افراد خیلی باهوش، همانطور که بالاتر هم اشاره کردیم، توسط دیگران درک نمی شوند و ترجیح می دهند که سکوت کنند، زیرا در واقع کسی آن ها را نمی فهمد.
بعضی ها خیلی زیاد صحبت نمی کنند، زیرا در نشان دادن احساسات شان کمی با خود درگیر هستند. آن ها نمی دانند که باید چگونه احساسات خود را به زبان بیاورند؛ بنابراین ترجیح می دهند که سکوت کنند.
گاهی اوقات بعضی از افراد به دلایلی مانند افسردگی هرگز صحبت نمی کنند. یک فرد افسرده نمی داند که چگونه باید احساسات و افکارِ خود را به زبان بیاورد.
بعضی از افراد عاشق این هستند که مرموز به نظر برسند و به خاطر همین ترجیح می دهند که سکوت کنند تا دیگران چیزی در مورد آن ها ندانند و مدام کنجکاو باشند.
گاهی افراد در جمعی قرار می گیرند که احساس می کنند هیچ شباهتی به بقیه ندارند و خود را هرگز شبیه و مانند آن ها نمی دانند و همین باعث می شود تا ترجیح دهند که حرف نزنند و ساکت باشند.
گاهی بعضی از افراد فقط تماشاچی هستند و دوست دارند که شنونده باشند و خودشان خیلی حرف نمی زنند و این جزء خصلت رفتاری آن ها است و دلیل خاصی هم ندارد.
افراد ساکت همیشه افراد خجالتی نیستند؛ بلکه گاهی آن ها تحت تاثیر افراد پر سر و صدا و شلوغ اطرافِ خود قرار می گیرند و ترجیح می دهند که سکوت کنند و حرفی برای گفتن ندارند.
این افراد در شرایط سخت؛ آرام هستند. گاهی؛ بعضی از افراد زمانی که می خواهند یک حل مسئله داشته باشند یا یک مشکل را برطرف کنند، ترجیح می دهند که سکوت کنند و این جزء عادت آن ها است تا این کار را به نحو احسنت و بهترین شکل ممکن انجام دهند.