داربی میلان ملقب به دلامادونینا با طعم خاصی بنام زلاتان

سرانجام نبرد و جدال همیشه دیدنی و حساس داربی شهر میلان از راه رسید،تا همه چیز برای یک بازی تماشایی فراهم و مهیا شود.

اینتر برای اینکه از یووه صدرنشین عقب نماند و همچنان درکورس قهرمانی باقی بماند و خود را از سایه سنگین لاتزیو رها کند، محکوم به پیروزی در داربی میلان است،  میلانی که با زلاتان پس از یک هفته ناکامی ،برای ادامه روند رو به رشد هفته های اخیرش و تلافی باخت بازی رفت،چشم به سه امتیاز دارد،هرچند کسب حداقل امتیاز نیز می تواند برای شیطان فوتبال ایتالیا نتیجه خوبی باشد.

کونته با جذب موزس،یانگ و بویژه اریکسن در پنجره زمستانی،مصرانه درصدد فتح اسکودتو و پایان به دادن به سلطه چندین ساله بانوی پیر بر سری آ است،پس دن کونته برای رسیدن به آرزوی چندین ساله افعی ها، باید شیطان را قربانی کند.

کونته عاشق خط دفاعی سه نفره است،حال آنکه پیولی که سابقه هدایت افعی ها را نیز درکارنامه دارد،با خط دفاعی چهار نفره بازی می کند.

جنگ‌اصلی دربی میلان را در میانه زمین خواهیم‌ دید که نتیجه اش به کناره ها کشیده میشود،زیزا  هردو مربی نقاط ضعف و قوت حریف را درآنجا می بینند و حملات خودشان را از کناره ها طراحی  و سازماندهی می کنند،زیرا فوتبال دفاعی ایتالیا هرگز و بشکلی خوشبینانه، کمتر عمق را به حریف می دهند،زیرا دفاع فشرده و چند لایه و بستن حفره ها جلوی مدافعین ،تاکتیک غالب مربیان فوتبال آنهاست.

پس کناره ها که فضای بیشتری برای حرکت و طراحی حملات دارد و شروع مجددها  می توانند ،بهترین برنامه ها برای رسیدن به گل درچنین دیدارهایی باشند.

قطعا تمامی نگاه ها دراین دیدار را در زلاتان می تواند خلاصه کرد،کسی که بهمراه اینتر فاتح اسکودتو شده بود و با جذب او بود که میلان روی ریل برد قرار گرفت.کسی که پیروزی با او عجین شده است و بخوبی آن را به کلیه تیم تزریق می کند.

غایب بزرگ داربی میلان بی شک،کسی جز سمیر هندانوویچ دروازبان و‌کاپیتان اینتر نیست.او نقشی کلیدی در فاز دفاعی و بازیسازی از خط دفاعی افعی ها ایفا می کند.  

دربی دلامادونینا می تواند آبستن حوادث بسیاری باشد،هر چند در فوتبال سنتی ایتالیا احتیاط حرف اول را در داربی ها می زند،مگر اینکه تیمی از حریف خود عقب افتاده باشد.

داربی شهر میلان ریشه در تاریخ فوتبال ایتالیا دارد،زیرا دیدار دو تیم میلان و اینتر، اولین داربی فوتبال ایتالیا بشمار می رود.

امین یزدانی