برانکو هنوز هم عادات عجیبش را کنار نگذاشته است

 آنها در اهواز برابر استقلال‌خوزستان با نتیجه مساوی بدون گل متوقف شدند. قطعا پرسپولیس در طول هفته‌های آینده بیشتر حسرت این دو امتیاز را خواهد خورد؛ جایی که ببیند همه مدعیان برابر استقلال‌خوزستان با دست پر میدان را ترک می‌کنند و از این حیث از مدافع عنوان قهرمانی جلو می‌افتند. در مورد بازی اهواز قطعا می‌توان به گرمای شدید هوا، رفتار نادرست و سنگ‌پرانی تماشاگران و قضاوت پرسوت داور اشاره کرد و این آیتم‌ها را از عوامل ضعف کیفی مسابقه دانست، اما بی‌گمان سهم بیشتر در این ماجرا از آن شخص برانکو ایوانکوویچ است؛ مردی که بار دیگر نشان داد برخی عادات محافظه‌کارانه و اعصاب خردکن فصل قبلش را کماکان حفظ کرده و نتوانسته وسواس‌های عجیب فنی‌اش را کنار بگذارد.
صورت ماجرا کاملا روشن است. پرسپولیس از حوالی دقیقه 20 بازی با فولاد و با مصدومیت کمال کامیابی‌نیا مجبور شد با سیستم محبوب هواداران یعنی 2-4-4 لوزی بازی کند. از قضا این 70 دقیقه یکی از به‌یادماندنی‌ترین نمایش‌های چند ماه اخیر سرخپوشان از آب درآمد؛ جایی که این تیم سه گل زد، دو بار تیر دروازه را لرزاند و چندین موقعیت عالی گلزنی را از دست داد. بعد از آن بازی احتمالا همه ایران فکر می‌کردند حداقل در دیدار با استقلال‌خوزستان هم کمال بیرون بنشیند و پرسپولیس با همین آرایش لوزی بازی کند. این انتظار به چند دلیل به‌وجود آمده بود؛ اول اینکه در بازی با فولاد وقتی این سیستم شکل گرفت همه نفرات هجومی پرسپولیس درجای درست خودشان قرار گرفتند و بهره‌وری‌شان به‌شدت افزایش پیدا کرد. سیامک نعمتی در کنار زمین و بشار در مرکز میدان خوب بودند و زوج منشا و علیپور هم در خط حمله جواب داد. دلیل دوم ضعف استقلال‌خوزستان بود؛ تیمی با بازیکنان گمنام که از قبل هم مشخص بود برای دفاع مطلق مقابل پرسپولیس قرار خواهد گرفت و نیازی نیست قرمزها با دو هافبک دفاعی برابر آن بازی کنند. دلیل سوم هم در نظر گرفتن یک فرصت استراحت برای کامیابی‌نیای مصدوم بود، اما برانکو به هر سه این موارد بی‌اعتنا باقی ماند و سیستم پایه تیمش را در اهواز به همان 2-4-4 خطی تغییر داد؛ یک روش ناکارآمد به‌خصوص در مقابل تیم‌های به‌شدت تدافعی که این‌بار هم نمره قبولی نگرفت. این روش علاوه بر کاستن از جذابیت بازی، در حوزه نتیجه‌گیری هم حداقل برابر تیم‌هایی با دفاع اتوبوسی موفق نیست؛ اما افسوس که مرغ برانکو فقط یک پا دارد.
منشا در نیم ساعتی که بازی کرد مثل هفته گذشته نشان داد قبراق و سر حال است، اما حضور او در زمین به قیمت خروج امید عالیشاه از میدان تمام شد. امید اگرچه در بهترین روزش به‌سر نمی‌برد، اما حداقل در کنار محمد انصاری جناح چپ را فعال نگه داشته بود. همه این اتفاقات رخ داد فقط به‌خاطر اینکه کمال کامیابی‌نیا 90 دقیقه کامل در زمین حضور داشته باشد؛ بازیکنی که آخرین نمایش خوبش را کمتر کسی به‌خاطر می‌آورد. کمال توپ‌های فراوانی را در میانه میدان از دست داد و بارها حملات پرسپولیس را در نطفه خفه کرد. چه طعنه‌آمیز که او در دقیقه 94 حتی در ارسال مستقیم آخرین توپ سرخ‌ها هم ناکام بود و آن را تحویل داور داد تا سوت را بکشد. با تمام اینها کامیابی‌نیا احتمالا هفته آینده هم به‌جای منشا بازی خواهد کرد؛ چون مطابق قانون برانکو هر سطر اصرار منتقدان روی هر موضوعی، شانس تحقق آن را کاهش خواهد داد. او برانکو ایوانکوویچ است؛ یک مربی موفق، محترم و البته لجباز!