جنجال و هیس با نقش آفرینی دستیاران مهاجری و نصرتی!

اینکه انتظار داشته باشیم بازی‌های فوتبال بدون حاشیه جریان بگیرد و هیچ بگو مگویی میان اعضای دو تیم در یک بازی رخ ندهد، شاید غیر ممکن باشد. اما اگر حاشیه و تنش قبل از دقیقه 5 بازی جریان بگیرد، از حد معمول خارج است. 

موردی که دیروز در بازی مس کرمان و پارس جم روی تکرار بود و نیمکت‌های دو تیم بارها با یکدیگر دچار تنش شدند که جنجال و داد و فریادهای دستیاران رضا مهاجری و محمد نصرتی در دقایق اولیه، از نکات عجیب و غریب بازی بود.

بازی مس و پارس از قبل هم مشخص بود که به دلیل شرایط دو تیم و ادعای صعودی که این دو تیم در این فصل بازی‌های لیگ یک دارند، حساسیت بالایی دارد اما این حساسیت با کوچکترین جرقه در همان ابتدای بازی وارد فاز جنجال و تنش شد که ظاهرا نیمکت‌ها قصد داشتند ابتدا در خارج از زمین جنگ روانی را به سود خود تمام کنند و به نوعی با حربه‌های روانی خود بر حریف غلبه کنند.

در حالی که داد و فریادهای چند ثانیه‌ای میان نیمکت‌های مس و پارس از دوربین عکاسان حاضر در ورزشگاه پنهان ماند، این علیرضا قدیری دروازه‌ان سابق مس بود که نسبت به اعتراض نه چندان شدید فرزین رکوعی دستیار مهاجری واکنش نشان داد. قدیری حتی از محدوده نیمکت پارس هم خارج شد و با صدایی بلند، نیمکت نشینان مس و به خصوص رکوعی را به تنش آفرینی و تاثیر منفی روی بازی متهم می‌کرد. در ادامه نیز برادر محمد نصرتی که در این فصل کنار او در پارس فعالیت می‌کند، با هیس به سوی نیمکت مس، دستور سکوت را به دستیاران مهاجری داد که کورش برمک دیگر مربی مس در این لحظات همراه با رکوعی وارد این مجادله لفظی شدید شد.

اعتراض و تنش از سوی نیمکت‌های دو تیم البته به همین جنجال اولیه ختم نشد و تا پایان بازی، شاهد اعتراض‌های مداومی بودیم که داور جوان بازی به محمد نصرتی اخطار داد و برادر او را نیز به دلیل اعتراض‌های مکررش از روی نیمکت اخراج کرد. آخرین تنش بازی نیز به زمانی مربوط می‌شود که نصرتی روی سکوها و در حالی که رضا رجبی و محمدرضا عسگری دو دستیار دیگر مهاجری چند متر آنطرف‌تر نشسته بودند، به سبک بازی مس، گل‌های به ثمر رسیده و برد این تیم حمله کرد و این سه امتیاز را خالی از ارزش دانست؛هرچند که ارزش‌های این سه امتیاز برای مسی‌ها با صدرنشینی معنا پیدا کرده است.

به هر حال در لیگ یک این حواشی و جنجال‌ها به طبیعی‌ترین شکل جریان دارد و جریان خواهد داشت و در شرایطی که فقط دو تیم صعود می‌کنند و دیگر تیم‌ها باید ناکامی در صعود را تحمل کنند، تمام رفتارهای مربیان و بازیکنان نیز تحت فشار همین دو سهمیه صعود قرار می‌گیرد. جنگ بازیکنان در زمین برای کسب امتیاز اهمیت دارد اما خارج از زمین، انگار باید مربیانی کنار هر سرمربی حضور داشته باشند تا تاکتیک روانی را به خوبی اجرا کنند و با داد و فریاد، گاهی حتی سوت‌ها و اعصاب حریف را در دستان خود بگیرند!