پورموسوی در متن خداحافظیاش از صنعت نفت نوشته است: «میروم اما تیم صنعت نفت، مردم دوستداشتی آبادان و خاطرات خوب و دوستانی را که در این شهر پیدا کردم، هرگز فراموش نخواهم کرد. میروم به این دلیل که با دست خالی و تنها در جنگی نابرابر حضور داریم. میروم چون همدلی و یکرنگی در این شهر خیلی زود رنگ باخت. میروم تا بازیکنان باغیرتم در آرامش به کارشان ادامه بدهند و دوباره شایستگیهایشان را ثابت کنند. میروم تا یک بار دیگر شاهد سوختن نیروهای بومی باشیم. میروم چون مرغ همسایه در این استان (خوزستان) غاز است. میروم چون زحمات همکاران و بازیکنانم و تلاش صادقانه آنها با تمام مشکلات ریز و درشت و کمبودها خیلی زود فراموش شد. میروم اما بدانید شانه خالی نکردم و رفیق نیمه راه نبودم. میروم فقط برای حفظ ارزشها».