همه‌‌چیز مهیای سومین صعود پیاپی تیم ملی به مسابقات جام‌جهانی

 قرعه‌کشی این مرحله می‌توانست فرصتی مناسب برای رویارویی ایران با برخی رقبای سنتی و قدیمی باشد؛ تیم‌هایی که سال‌هاست با آنها بازی نکرده‌ایم. به‌طور مشخص باید از عربستان و استرالیا نام ببریم. استرالیا هنوز داغ شکست در ملبورن را به دل می‌کشد و بعد از 24سال فرصتی برای بازی با ایران نداشته است. با عربستان هم بعد از ملاقات نحس نوروزی در سال88 بازی جدی نداشته‌ایم. این بار هم تقابل با آنها اتفاق نیفتاد و به زمانی دیگر موکول شد. تنها راه ممکن این است که ما و یکی از این تیم‌ها در گروه‌های دوگانه سوم شویم و در پلی‌آف به مصاف هم برویم.

   تیم ملی ایران در طول تاریخ با 5 حریف فعلی‌اش مجموعا 114بار ملاقات کرده است که حاصل این بازی‌ها، 65پیروزی برای ایران، 18باخت و طبیعتا ثبت 31تساوی بوده است. لبنان، سوریه و امارات هر کدام تنها یک‌بار موفق به شکست تیم ملی ایران شده‌اند، عراق 6 بار ما را برده و برابر کره‌جنوبی هم 9بار تن به شکست داده‌ایم.
  عدم‌رویارویی با تیم ملی عمان و برانکو ایوانکوویچ، بخشی از جذابیت‌های ژورنالیستی این مرحله را از بین برد. برخی کارشناسان از این بابت خوشحالند، چرا که بابت شناخت برانکو از فوتبال ایران بیمناک بودند، اما به‌طور کلی عمان می‌توانست حریف آسان‌تری نسبت به سوریه باشد. از سوی دیگر اگر به جای عراق سرسخت با چین هم‌گروه می‌شدیم، شاید اتفاق بهتری می‌افتاد. با این همه، اسکوچیچ حق ندارد از قرعه رقم خورده ناراضی باشد. این قرعه به اندازه کافی به ما آوانس داده است!

  چینش مسابقات تیم ملی هم خوب و ایده‌آل است. هنوز نمی‌دانیم محل برگزاری بازی‌ها کجا خواهد بود، اما از نظر نوع رویارویی با رقبا بخت با تیم ملی یار بوده است. در پنجره شهریور 2 بازی برگزار می‌شود. دیدار اول برابر سوریه است و می‌تواند تیم ما را آماده مسابقه دشوارتر بعدی برابر عراق کند. در پنجره دوم در مهرماه هم دقیقا از همین امتیاز برخوردار هستیم؛ یعنی اول با امارات بازی می‌کنیم و فرم بهتری که پیدا کردیم، چند روز بعدش به مصاف کره‌جنوبی می‌رویم. این شرایط در دور رفت و تا شکل گرفتن جدول، برای تیم ایران مطلوب و مناسب است. همچنین مسابقات ایران با یک نبرد نسبتا ساده برابر سوریه آغاز می‌شود و با یک نبرد نسبتا ساده مقابل لبنان پایان می‌یابد. اگر هم بازی‌ها به‌صورت رفت و برگشت حقیقی باشد و همه تیم‌ها از امتیازات میزبانی برخوردار شوند، ایران بازی‌ها را در ورزشگاه آزادی آغاز می‌کند و همانجا هم به پایان می‌برد.

  تا جایی که به قرعه مربوط می‌شد، همه‌‌چیز مهیای سومین صعود پیاپی تیم ملی به مسابقات جام‌جهانی خواهد بود. این آخرین جام‌جهانی 32تیمی تاریخ است و ما برای آخرین بار باید تلاش کنیم صعود از مرحله گروهی در این فرمت را جشن بگیریم؛ مخصوصا که یکی از مستعدترین نسل‌های تاریخ تیم ملی را در اختیار داریم. این باید چشم‌انداز کلی تیم ما باشد، اما چاره‌ای نداریم جز اینکه قدم به قدم پیش برویم. ابتدا صعود از این مرحله اهمیت دارد و شل گرفتن هر مسابقه‌ای، مثل مرحله قبلی ممکن است حسابی به‌ضررمان تمام شود.