سایه محبی در استقلال!

 محمد محبی در شرایطی به استقلال آمد که در بازی‌های تدارکاتی سانتاکلارا در پرتغال یکی از مردان کلیدی بود. او حتی در آخرین حضور خود در ترکیب سانتاکلارا برای تیمش هم گل زد و هم پاس گل داد که مشخص بود در اوج آمادگی قرار دارد. حتی در برهه‌ای انتقال محبی به سبب درخشش در بازی‌های تدارکاتی تیمش به استقلال در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته بود اما در نهایت باشگاه استقلال توانست این بازیکن را جانشین حسین‌زاده کند تا نگرانی‌ها بابت فقدان بازیکنان تکنیکی در خط حمله کاهش یابد. وضعیت محبی تا آخرین روزهای حضور در پرتغال نشان می‌دهد او در اوج آمادگی و چالاکی قرار داشته است. بنابراین استدلال اینکه او با نا آمادگی بدنی گام به استقلال گذاشته هرگز نمی‌تواند تحلیل درستی باشد و دلایلی که باعث شده محبی در دو بازی اخیر نتواند گل یا پاس گلی را به نام خودش ثبت کند را باید در مسائل دیگر جست‌وجو کرد. جذب محبی در واقع برای هواداران استقلال یک نقطه امیدواری بزرگ ایجاد کرد تا جدایی امیرحسین حسین‌زاده را به دست فراموشی بسپارند اما برخلاف تصورات این بازیکن تا به امروز توفیقی نداشته است. هافبک-مهاجم ملی‌پوش فوتبال ایران تا بعد از بازی با مس کرمان 161 دقیقه در ترکیب استقلال بازی کرده است. 90 دقیقه مقابل ملوان و 71 دقیقه مقابل مس. این مقدار بازی برای بازیکنی که با آمادگی بدنی کامل گام به استقلال گذاشته و در پستی بازی می‌کند که گلزنی یا ایجاد موقعیت گل مهم‌ترین وظایفش محسوب می‌شود، در ظاهر کفایت می‌کند اما محبی برخلاف پیش‌بینی‌ها حرکت کرده و نتوانسته آنچنان درخشان ظاهر شود. 161 دقیقه نا‌کامی محبی در ترکیب استقلال بهانه است تا ساپینتو را وادار به پاسخگویی به این سؤال کنیم. پرسش این است: چرا محبی استقلال که در دو بازی قبل در ترکیب اصلی قرار گرفته با محبی سانتاکلارا که حتی در بازی‌های تدارکاتی این تیم نیز می‌درخشید، متفاوت است؟ آیا پستی که ساپینتو برای این بازیکن در نظر گرفته مناسب نیست؟ آیا دیگر بازیکنان به خوبی با او هماهنگ نیستند؟ ساپینتو باید پاسخ این سؤالات را به سرعت بیابد تا محبی تبدیل به مهره‌ای بی‌اثر در ترکیب استقلال نشود.