در خبرها آمده بود که باشگاه صبای قم طی نامهای به سازمان لیگ از آنها خواسته مانع از برگزاری جشن قهرمانی زودهنگام پرسپولیس در بازی هفته بیستوهشتم با پدیده مشهد شوند. منطق صباییها هم این است که اگر پرسپولیس در این بازی جام را بگیرد، دیگر انگیزهای برای ادامه مسابقات نخواهد داشت و تیم دومش را برای بازی هفته آخر برابر سیاهجامگان
به مشهد میفرستد. سیاهجامگان حریف صبا در کورس فانوس به دستهاست و آنها نگران هستند که مبادا اینطوری خوش به حال حریفشان شود. نامه صبا اینقدر عجیب و غریب است که از آن میتوان به عنوان یک سند تاریخی در فوتبال ایران یاد کرد! به هر حال بد نیست نگاهی به چند اشکال دم دستی این اعتراض بیندازیم.
اول اینکه اگر قهرمانی پرسپولیس روی کاغذ قطعی شود، کادرفنی این تیم احتمالا تغییراتی در ترکیب اصلی اعمال میکند و این ربطی به گرفتن یا نگرفتن جام ندارد. یعنی اگر برانکو خودش شخصا جام را لمس نکند، نمیفهمد تیمش قهرمان شده و دیگر نیازی به فیکس ماندن همه اصلیها نیست؟
دوم اینکه در خیلی از کشورهای دنیا تیمی که قهرمانیاش را زودتر مسجل کند، در یکی از آخرین مسابقات خانگیاش جام را تحویل میگیرد و این مساله خیلی مرسومتر از آن است که سایرین اعتراض کنند.
سوم اینکه بعضی چیزها شانسی است و به قرعه ربط دارد. پرسپولیس امسال قبل از دو بازی حساس با تراکتورسازی و استقلال باید در قم به مصاف همین صبا میرفت. در همین راستا برخی از بازیکنان پرسپولیس شاید به نوعی خودشان را محروم کردند تا به آن دو بازی برسند، بنابراین پرسپولیس بدون نفراتی مثل جلال حسینی، فرشاد احمدزاده و مهدی طارمی به مصاف صبا رفت و این تیم را دو بر صفر برد. آن روز قمیها از این شانس خودشان استفاده نکردند، پس امروز حق ندارند از خوششانسی سیاهجامگان در ایستگاه پایانی گله کنند!
چهارم اینکه اگر صباییها اینقدر نگران سقوط هستند، بهتر است به جای این قبیل بهانهتراشیها سراغ رضا عنایتی بروند و او را از خداحافظی قبل از سه بازی پایانی فصل منصرف کنند. اینطوری بهتر نیست؟