پوریامنصوری؛ قصه از همین یک دهه پیش شروع شد، جایی که ما سرخوش از داشتن مربی بزرگ پرتغالی، بردهای اقتصادی و صعود به جام‌جهانی کیف کرده و خود را در کنار ژاپن و کره بزرگان آسیا متصور بودیم و عربستان را به چشم یک قدرت افول کرده نگاه می‌کردیم.

درست در همان دوران افول طی توافقی که  میان فدراسیون فوتبال عربستان و اسپانیا رخ داد ۹ بازیکن از این کشور راهی تیم‌های لالیگایی یا دسته دوم اسپانیا شدند. لگانس، لوانته، ویارئال، وایادولید، رایووایکانو، نومانسیا و اسپورتینگ خیخون باشگاه‌هایی بودند که بر اساس توافق شکل گرفته  بازیکنان عربستانی را به ترکیبشان اضافه کردند.

این انتقالات در همان زمان مورد انتقاد و تمسخر ایرانی‌ها قرار گرفت و با به رخ کشیدن لژیونر‌های ایرانی این اتفاق را به درماندگی فوتبال عربستان مربوط می‌دانستند.

سکانداران فوتبال عربستان اقدامات خود را ادامه دادند و با خرج کردن دلار‌های نفتی‌ پای تیم‌های  معتبر اروپایی را به کشورشان باز کردند و با برگزاری بازی‌های سوپر جام لیگ‌های همچون ایتالیا و اسپانیا در ورزشگاه‌های عربستان آهسته آهسته به پیشبرد اهدافشان فکر می‌کردند.

عربستان و کشور‌های حوزه خلیج فارس همواره در به خدمت گرفتن مربی و بازیکنان دیگر قاره‌ها عملکرد به مراتب بهتری نسبت به فوتبال ما داشته‌اند اما آنها اهداف بزرگتری داشتند و از بازیکنان درجه دوم (و البته گاها درجه یک) اروپایی امثال جوینکوی ایتالیایی بهره بردند و در نهایت در انقالی ناباورانه کریستیانو رونالدو بزرگ را تابستان گذشته به عربستان کشاندند.

این انتقال با انتقادات زیادی نسبت به رونالدو همراه بود اما دستمزد‌های  فوق نجومی لیگ عربستان پای آقای گل جهان را به جده کشاند و حالا در آغاز فصل نقل‌وانتقالات خبر از پیوستن بازیکنان بزرگ دیگری همچون مسی، بنزما، راموس، مارسلو و ... به لیگ لین کشور شنیده می‌شود.

آری سیاست یک دهه اخیر مدیران عربستانی لیگ این کشور را بالاتر از ام‌ال‌اس آمریکا به مکانی برای گذراندن سال‌های پایانی فوتبال ستارگان بزرگ جهان تبدیل کرده است باید پذیرفت تیم ملی این کشور و تیم‌های باشگاهیشان از قدرت‌های آسیا محسوب می‌شوند.

 بی شک تاثیرات این اقدامات را در آینده‌ای نچندان دور در فوتبال عربستان و غرب آسیا مشاهده خواهیم کرد و می‌بینیم که چگونه عربستان به قدرت مطلق فوتبال آسیا تبدیل می‌شود.

حالا مقایسه کنیم آنچه که در دهه‌های اخیر بر مدیریت فوتبال کشورمان گذشته و اگر آتشفشان استعداد در ساق‌های جوانان این مرزوبوم نبود خدا می‌داند فوتبال ما به چه روزی می‌افتاد.

در حالی که ما دریافت ۶ گل از انگلستان، باخت مقابل ایالات متحده و برد خفیف در برابر ولز را جشن می‌گیریم، عربستان آرژانتین بزرگ که قهرمان جام‌جهانی شده است را شکست می‌دهد و همه از فوتبال زیبایی که در قطر به نمایش گذاشته‌اند صحبت می‌کنند و ما همچنان بدنبال ظاهر‌نمایی هستیم...

به نظر می‌رسد زمان آن رسیده که بپذیریم مدیرت کلان در کشور ما و به ویژه فوتبال با شکست روبرو شده و شاید استفاده از مدیران خارجی راه نجات استعداد‌های درخشان این مرز و بوم باشد.