حجت اله اکبرآبادی؛ مدتها بود تصمیم گرفته بودم برای علیرضا دبیر چیزی ننویسم، چون خواب رفته را می‌توان بیدار کرد اما کسی که خودش را به خواب زده،بیدار کردنش غیر ممکن است.

اما وقتی این روزها بعضی رفتارها و برخوردها را از رئیس فدراسیون کشتی می‌بینم، نمی‌توانم بیش از این سکوت کنم.بویژه که اخیرا در مجمع فدراسیون کشتی به یک خبرنگار آنچنان پرخاش می کند و او را از سالن بیرون می‌کند که آدم می‌ماند ابن نوع رفتار علیرضا دبیر را چگونه تعبیر و تفسیر کند. انگار ادب و متانت گفتاری و رفتاری در وجود او جایی ندارد و نمی‌داند بر فرض حق به جانب بودن نیز، نباید واکنشی نشان دهد که با جایگاه حقوقی او تناسبی ندارد.
بی شک دبیر حق دارد در جایگاه شخصی و‌حقیقی خود هر رفتاری را انجام دهد اما به هیچوجه حق ندارد در جایگاه حقوقی رئیس فدراسیون گویش و رفتاری سئوال برانگیز را از خود بروز دهد .‌البته نیک واقفیم که دبیر اکنون دیر زمانی است که برای جامعه رسانه‌ای کشور شمشیر را از رو بسته و تاکید دارد آنقدر از من انتقاد کنند که بمیرند!اما باید خدمت رئیس فدراسیون کشتی عرض کنیم که به اشتباه در این جایگاه قرار گرفته است. رشته‌ای که به اخلاق و منش پهلوانی شهره عام و خاص است، زیبنده نیست که رئیسی را در راس خود ببیند که به اخلاق، فتوت، گذشت و اخلاق پهلوانی پایبند نیست. برای همین نیز خدمت علیرضا دبیر عرض می کنیم که به احترام کشتی و جایگاه رفیع آن در ورزش کشور کنار بکشد. یقینا این کار بیشترین خدمتی است که دبیر می‌تواند به کشتی ایران انجام دهد.آخر" در خانه اگر کس است یک حرف بس است ".