آرام‌ترین و شاید موفق‌ترین تابستان پرسپولیس در دوران غیبت عابربانک

آنها توانستند مهدی ترابی که یک صید غیرممکن به‌نظر می‌رسید را در کنار سروش رفیعی و البته شیری و شریفی «پیش‌خرید» کنند و از همین حالا دغدغه‌های زمستانی برانکو را از بین ببرند. قطعا توافق با این بازیکنان نیاز به‌منابع مالی داشته؛ به‌خصوص در مورد یکی مثل ترابی که باید رضایتنامه‌اش را هم از باشگاه سایپا می‌گرفت. با این وجود گرشاسبی و همکارانش از عهده این مهم برآمدند. سرپرست باشگاه پرسپولیس همچنین از مختومه کردن چند پرونده بین‌المللی باشگاه با خرید ارز آزاد خبر داده که در شرایط امروز بازار واقعا کار سختی است. قرمزها همچنین به‌تازگی 300 هزار دلار پرداختی به برانکو داشته‌اند تا با کاستن از بدهی باشگاه به مربی کروات، شرایط بهتری را برای تیم در ابتدای فصل ایجاد کنند. مجموعه این موارد نشان می‌دهد پرسپولیس دست‌کم از نظر مدیریت مالی روزهای کم‌تنش و موفقی را پشت سر گذاشته است. این مسئله اما وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانیم درست در همین مقطع زمانی، خبری از حسین هدایتی نبوده و مهم‌ترین پشتیبان اقتصادی سرخپوشان در بخش خصوصی، اصلا در دسترس نبوده است.

اواخر تیرماه امسال وکیل حسین هدایتی خبر داد موکلش از یک ماه‌ونیم قبل به‌دلیل عجز از تودیع وثیقه در زندان به‌سر می‌برد. این یعنی هدایتی که افسانه‌های زیادی در مورد ثروتش وجود دارد، فعلا قادر نیست وثیقه کافی برای خودش جور کند و از بند خلاص شود. در این مدت هم خبری در مورد آزادی عابربانک فوتبال ایران منتشر نشده و طبعا او اطراف باشگاه پرسپولیس هم آفتابی نشده است، اما همزمان می‌بینیم سرخپوشان نقل‌وانتقالات موفقی داشته‌اند و دست‌کم در این مقطع با نقصان مالی مواجه نشده‌اند. به این ترتیب شاید بار دیگر باید همان پرسش قدیمی، اما مهم را تکرار کرد؛ اینکه در این سال‌ها پرسپولیس بیشتر از وجود هدایتی سود کرده یا این هدایتی بوده که از قبال هم‌نشینی با قرمزها به منفعت رسیده است؟ اگرچه او کمک‌های مالی زیادی به سرخپوشان کرده، اما هیچ کجای دیگر با هزار برابر این مخارج هم نمی‌توانست به اعتبار و شهرت امروزش برسد. شاید هدایتی پول‌هایی که خرج کرده را از پرسپولیس پس نگرفته باشد، اما در عوض بارها بابت کمک‌های مالی‌اش منت گذاشته و درست در بزنگاه‌های کلیدی و حساس، با افشای برخی مطالب به منافع تیم ضربه زده است.

اگر امروز هدایتی در دسترس بود و برای پرسپولیس هزینه می‌کرد، مثلا شاید این تیم می‌توانست وحید امیری یا فرشاد احمدزاده را نگه دارد. بالاخره او خودش در پیوستن امیری به جمع سرخپوشان نقش مهمی داشت و فرشاد هم که عشق حسین آقااست؛ آنقدر که هدایتی تبدیل به خریدار پیراهن احمدزاده در مزایده خیرخواهانه این بازیکن شد! با این وجود آیا نگهداشتن این دو بازیکن یا حتی حفظ و جذب یکی، دو مهره دیگر آنقدر ارزش داشت که چهار روز دیگر درست قبل از یک مسابقه حساس و حیثیتی دوباره جناب هدایتی آنتن تلویزیون را تسخیر کند، پشت پرده قتوحاتش را روی دایره بریزد و آبروی باشگاه و بازیکن را ببرد؟ او پارسال در دو مقطع در برنامه تلویزیونی 90 اقدام به افشاگری کرد که صبح بعد از هر دو برنامه، پرسپولیس با شکست برابر الهلال و نفت آبادان از لیگ قهرمانان آسیا و جام حذفی اوت شد! کسی که بدون هماهنگی باشگاه مخفیانه با مهدی طارمی برای بازگشت به پرسپولیس قرار و مدار می‌گذارد، در این دردسر حقوقی وحشتناک دخیل می‌شود و آخرش فایل مکالمات خصوصی‌اش با جناب ستاره را برای میلیون‌ها نفر پخش می‌کند، چقدر قابل اعتماد است؟ همان بهتر که امثال هدایتی از پرسپولیس و استقلال دور باشند. آن نوش به این همه نیش نمی‌ارزد.