پرسپولیس 0-0 کاشیما؛ سیلاب اشک در آزادی

افسوس های همیشه برای ما باقی خواهد ماند؛ هر چند که اغلب فوتبالی ها به قهرمانی پرسپولیس امیدوار بودند اما واقعیت این است که پرسپولیس در بازی رفت با دو گل به کاشیما باخته بود.

شکست دادن یک تیم حرفه ای ژاپنی با این اختلاف گل، حتی در فضای خاص ورزشگاه آزادی کار آسانی نبود.

کاشیما مرعوب این جو عجیب و غریب نشد و صدای گوشخراش بوق ها هم این تیم را دچار اشتباه وحشتناک نکرد.

پرسپولیس از نظر «نفر و بازیکن» مشکلاتی در این فصل دارد که آثارش را در همین بازی مشاهده کردیم. فرض کنید همین برزیلی های کاشیما را پرسپولیس در اختیار داشت یا حتی المقدور نماینده ایران بازیکنانش را از دست نمی داد و پنجره نقل و انتقالات آن بسته نمی شد، بی تردید وضعیت با آنچه امشب دیدیم تفاوت داشت.

در این بازی، کاشیما فضای خالی عجیبی به پرسپولیس نداد. این تیم کاملا برنامه ریزی شده در تهران به مصاف پرسپولیس رفت و با یک دفاع هوشمندانه و از دست ندادن مرکز زمین، ۹۰ دقیقه مقاومت کرد.

نه پرسپولیس موفق شد از روزنه های کاشیما عبور کند نه این تیم ژاپنی موقعیت چندانی به نماینده ما داد. جام قهرمانی لیگ حرفه ای آسیا در حالی به ژاپن رفت که تبعات و شرایط این دو بازی اخیر پرسپولیس باید مورد آنالیز قرار بگیرد.

ما باید وارد چرخه حرفه ای فوتبال آسیا شویم و تیم های حرفه ای  با سازماندهی مشخص داشته باشیم. ژاپنی ها برای رسیدن به این موقعیت و تکرار پیاپی قهرمانی ها خود در فوتبال آسیا چه بسیار برنامه ریزی کرده اند و زحمت کشیده اند.

آقای فوتبال آسیا همین ژاپنی ها هستند که به همه چیز نگاه حرفه ای دارند؛ آنچه ما می خواهیم ظرف یک فصل یا یک سال به دست بیاوریم، با برنامه ریزی های بلندمدت ژاپنی ها نمی خواند. 

واقعیت این است که برای بردن کاشیما هم با این بضاعت محدود پرسپولیس و مشکلات زیاد این تیم، حرف خاصی برای گفتن نداشتیم و با وجود همه کوشش ها و خستگی ناپذیری های پرسپولیس، جام را در ایران تقدیم کاشیما ژاپن کردیم.