با پایان یافتن مرحله گروهی جام هفدهم فوتبال ملتهای آسیا بیش از پیش میتوان تیمهای زبده و مدعیان اصلی فتح جام را برآورد کرد و اگر از استثناهایی مانند کرهشمالی و فیلیپین بگذریم که مایه ناامیدی شدند رقابتهای امسال بر شانه تیمهای پر تعدادی استوار شد که آبروداری کرده و بر اعتبار جام نخست ملی قاره افزودند.
ظن قوی
این همیشه یک گمان رایج و ظن قوی بود که جام ملتهای آسیا ظرفیت 24 تیمی شدن در مرحله نهایی خود را ندارد زیرا اصولاً فاقد این تعداد تیم خوب و قوی است و هنوز هم این باور صحیح نشان میدهد اما نمایشهای قوی و امیدوارکننده هند، بحرین، سوریه، ویتنام، لبنان، ترکمنستان و عمان نشان داد تیمهای درجه دوم و سوم آسیا هم با خودباوری هر چه بیشتر به سوی تکامل و اعتلای تاکتیکی پیش رفتهاند و دیگر خود را اسیر بزرگان سنتی آسیا نمیانگارند و معتقدند که اگر تلاش کنند، رسیدن به بالاترین سطح نیز برایشان ممکن است.
سرآمدان شگفتیسازی
سرآمدان اینگونه اندیشیدن در جام هفدهم ملتهای آسیا، اردن به ظاهر (و بهواقع) کوچک بود که در هیچیک از دیدارهای خود در گروه دوم جام متحمل باخت نشد و از استرالیا، قهرمان نزول کرده جام قبلی یک شکست خورده ساخت و در حالی سرگروه و صعودکننده شد که اولاً سرمربی بلژیکیاش یک مرد کم نام و نشان در سلسله مراتب بینالمللی است و ثانیاً همین مرد فقط چهار ماه و نیم است که سکاندار فوتبال اردن شده است.
آنها باختند اما...
شاید ثبت دو شکست برای هر یک از تیمهای لبنان، ترکمنستان و عمان در دو دیدار اول گروههایشان این باور را ایجاد کند که آنها کار مهمی نکرده و فقط سیاهیلشگر بودهاند اما چنین نبود و آنها به سختی باختند و حریفان بد و نازلی نبودند و رقبایشان را اذیت کردند و سوریه در گروه دوم در حالی تک امتیازی و قعرنشین و به تبع آن حذف شد که هر سه حریفش را جان به لب کرد و این البته شناسنامه و مصداق کاملی از روحیات تیمی است که همواره از فوتبال سوریه دیده و شناختهایم و چنین اوصافی حتی برای ترکمنستان هم صدق میکرد که هر چند 3 گل از ژاپن خورد اما دو گل نیز به این حریف زد و قرقیزستان هم شکستهایی بس آبرومندانه و با حداقل گل مقابل چین و کرهجنوبی، پیشتازان گروه سوم داشت.
جامی که زمین نخورد
به این ترتیب این باور که اختلاف سطح عمیق و شدید، تیمهای جام هفدهم را زمین بزند و موجب پشیمانی مفرط ایافسی بابت 24 تیمی شدن جام گردد هرگز شکل نگرفت و هر چند هنوز هم 16 تیمی برگزار شدن جام بسیار اصلح و ارجح است اما آنچه در امارات رخ داد، گواهی تازهای بر سرآوردن نیروهای درجه دوم و سومی دارد که علیه نیروهای درجه اول و قدرتهای سنتی فوتبال آسیا سر به قیام برداشته و میخواهند بگویند که جام دربست مال فاتحان همیشگی و قبلی آن نیست و فقط کوشندگان بر سکوی قهرمانی میایستند.
امارات؛ میزبان شایسته و قاتل!
به این ترتیب در پایان مرحله گروهی یا شروع مرحله حذفی اطلاق عنوان جام سرسختها به جام هفدهم ملتهای آسیا با مسماترین اسمگذاری بر رقابتی است که امارات با شایستگی تشکیلاتی آن را میزبانی اما با سکوهای خالی ورزشگاههایش آن را ویران کرده است.