قرارداد رادوشویچ با پرسپولیس به ازای هر فصل حدود 270 هزار دلار است. یعنی با تبدیل دلار به تومان، پرسپولیس برای یک دروازهبان ذخیره 5/3 میلیارد میپردازد و از او فقط در چند بازی استفاده میکند. باورش سخت است اما چنین اتفاقی در پرسپولیس رخ میدهد و بازیکنی چنین پولی به جیب میزند که بود یا نبودش تفاوتی برای باشگاه ندارد
باورش سخت است اما پرسپولیس برای دروازهبانی که یک فصل روی نیمکت مینشیند، 270 هزار دلار هزینه میکند. این اتفاق تلخی است که در باشگاه پرسپولیس رخ میدهد، آن هم در شرایطی که مدیران این تیم میتوانند با یک دهم این مبلغ، دروازهبانی لیگ برتری جذب کنند، او را کنار علیرضا بیرانوند قرار بدهند و در مواقع لزوم از وجودش استفاده کنند.
بوژیدار رادوشویچ ابتدای لیگ شانزدهم پیراهن پرسپولیس را پوشید و برای بازی در این تیم به تهران سفر کرد. او در آن فصل 6 بار در ترکیب پرسپولیس قرار گرفت و 540 دقیقه در زمین حضور داشت. برای لیگ هفدهم اما باز هم نام رادوشویچ را در فهرست پرسپولیس دیدیم. این بار او فقط 3 بار در ترکیب قرار گرفت و 270 دقیقه برای پرسپولیس بازی کرد.
برای لیگ هجدهم و با توجه به محرومیت پرسپولیس از نقل و انتقالات، رادوشویچ هم در تیم ماند تا شاید برانکو در مواقع لزوم که البته زیاد پیش نیامده از وجود او درون دروازه استفاده کند. رادو این فصل 4 بار در ترکیب ثابت پرسپولیس قرار گرفته و 360 دقیقه در زمین حضور داشته. از آخرین حضور او درون دروازه پرسپولیس مدتزمان بسیاری میگذرد. هفته نهم و در روز پیروزی 2 بر یک پرسپولیس مقابل پیکان، رادوشویچ در ترکیب اصلی قرار گرفت. یعنی حدود 4 ماه قبل که پرسپولیس آن بازی را با نتیجه 2 بر یک برد.
پرسپولیسیها بوژیدار رادوشویچ را بهعنوان یک بازیکن متعصب میشناسند. دروازهبانی که خوب بلد است روی نیمکت چه کارهایی انجام بدهد تا محبوب دل هواداران شود. وقتی او انتهای فصل قبل و در روزهای محرومیت پرسپولیس از نقل و انتقالات، قرارداد خود را تمدید کرد همه از تعصب بالایش صحبت کردند و در تمجید از او چه متنهایی که ننوشتند. دروازهبانی که اگر از پرسپولیس جدا شود، باید با رقم قرارداد فعلیاش نیز برای همیشه خداحافظی کند.
رادوشویچ برای این تعصبی که معنی خاصی هم ندارد، بالغ بر 3 میلیارد هزینه روی دست باشگاه پرسپولیس میگذارد. با توجه به نرخ دلار که حداقل 13 هزار تومان است، قرارداد رادو با پرسپولیس، حدود 3 میلیارد و 510 میلیون تومان میشود. با توجه به اینکه هیچ باشگاهی، حتی پرسپولیس و استقلال نمیتوانند ارز دولتی دریافت کنند، ایرج عرب و همکارانش باید این پول را تا دلار آخر به دروازهبان ذخیره خود بپردازند.
بوژیدار رادوشویچ این مبالغ را میگیرد و البته لقب متعصب هم همیشه کنار نامش است. دروازهبانی که شاید اگر در پرسپولیس نباشد هم هیچ اتفاق عجیبی رخ نمیدهد اما مشخص نیست چرا مدیران باشگاه با این رقم، قرارداد او را تمدید کردهاند. رقمی که در فوتبال ایران، حتی به دروازهبانهای ملیپوشی همچون محمدرشید مظاهری و حسین حسینی هم پرداخت نمیشود.
شاید بخشی از اشتباههای مدیریتی در پرسپولیس، همین قراردادها و مبالغشان باشد. قراردادهایی که مبنای منطقی و فنی برای امضای آنها وجود ندارد و کسی هم نمیداند هزینهاش از کجا تأمین میشود. اگر در آخر اتفاقی که حالا برای نیلسون رخ داده و او برای دریافت طلب 250 هزار دلاریاش شکایت کرده، تکرار شد چندان تعجب نکنید.
رادوشویچ هم یکی مثل نیلسون است. قراردادی بسته و تا جایی امکان داشته باشد پولش را میگیرد. باشگاه هم موظف به پرداخت مطالبات اوست، در غیر این صورت رادو و هر بازیکن خارجی دیگری چند سال بعد از پرسپولیس شکایت میکند و پولش را با جریمه میگیرد. از این دست اتفاقها بارها در پرسپولیس دیدهایم اما انگار نه عزمی برای مقابله با آنها وجود دارد و نه گوش شنوایی برای شنیدن انتقادها.
برای فصل بعد اما پرسپولیس میتواند رادوشویچ را کنار بگذارد، از شر هزینه سرسامآور قرارداد او رها شود و دروازهبانی جذب کند که نه بار مالی داشته باشد و نه ادعای پوشیدن پیراهن شماره یک. درست مانند رادوشویچ، فقط با این تفاوت که قیمتش پایینتر باشد و کاراییاش بیشتر. از این نوع دروازهبانها در بازار نقل و انتقالات به وفور وجود دارد.