پابان بوندسلیگا مثل پایان لیگ ایران
بوروسیادورتموند در هفته‌های اخیر تلاش زیادی کرد تا از کورس قهرمانی بیرون نیفتد. نزدیک بود برتری دو گله برابر ماینتس را از دست بدهند اما این اتفاق مقابل برمن رخ داد و پنج دقیقه دیوانه‌وار دربی مقابل شالکه باعث باخت آنها شد. این هفته و در بازی یکی مانده به آخر دوباره نزدیک بود این کار را بکنند.
در حالی که بایرن‌مونیخ مقابل لایپزیگ بدون گل متوقف شده بود، ماریو گوتزه در وقت‌های تلف‌شده تیمش را برابر فورتونادوسلدورف 10 نفره 3 بر یک پیش انداخت اما مشکی و زردپوشان تلاش کردند تا جام را به بایرن بدهند چون دوسلدورف یکی از گل‌ها را جبران کرد و روی یک کرنر و ضربه ایستگاهی به شدت دورتموند را تحت فشار گذاشت.
به هر حال، مقاومت کردند و برای نخستین بار بعد از سال 2010 نبرد قهرمانی به روز آخر کشیده شد. دورتموند باید در زمین بوروسیامونشن گلادباخ به پیروزی برسد و امید داشته باشد بایرن در خانه به آینتراخت فرانکفورت ببازد. سباستین کل، رییس دپارتمان فوتبال حرفه‌ای دورتموند گفت: «همه چیز ممکن است.»
جذاب‌ترین فصل چند سال اخیر بوندسلیگا به پایانی رسیده که لیاقتش را دارد هرچند نباید این جذابیت را با کیفیت مقایسه کرد. بایرن و دورتموند برای این جو فوق‌العاده هیجان‌انگیز باید ممنون عوامل زیادی باشند.
از نظر آماری، بایرن‌مونیخ یکی از بهترین پایان‌های تاریخ باشگاه را داشته، در سال 2019 تنها یک باخت به دست آورده، از 48 امتیاز ممکن 39 امتیاز گرفته و در 10 بازی آخرش 32 گل زده در حالی که روند بدون برد ماه‌های سپتامبر و نوامبر، این تیم را 9 امتیاز از صدر جدول عقب انداخته بود. حتی در بخش پایانی فصل با وجود کسب 24 امتیاز و میانگین بیش از سه گل در 10 بازی، بایرن دو فرصت برای زدن ضربه آخر را از دست داد و در فرایبورگ، نورنبرگ و لایپزیگ مساوی کرد.
روبرت لواندوفسکی در آستانه کسب سومین کفش طلای بوندسلیگا است اما در نبود یک فلسفه هجومی مشخص از سوی نیکو کواچ، بایرن بیش از حد به مهاجم لهستانی وابسته شده. خود این مربی کروات هم وضعیتی باورنکردنی دارد. کواچ 47 ساله در سومین فصل مربیگری در بوندسلیگا با وظیفه بزرگ عبور دادن بایرن از دوران گذار مواجه شده و تا حدی موفق هم بوده اما او هرگز انتخاب اول کارل هاینتس رومنیگه نبود و همچنان در میانه دعوای مدیر اجرایی و رییس باشگاه، اولی هوینس است.
تیم نسبتا جوان و کم تجربه دورتموند توانسته از ضعف بایرن بهره بگیرد و فراتر از انتظارات، قهرمانی را به هفته آخر بکشاند اما آنها هم جای پیشرفت زیادی دارند.
در میان اخبار
بارها و بارها ضعف روانی دورتموند این تیم را تحت فشار گذاشته و باعث شده برتری 9 امتیازی به تدریج از بین رفته و دیو سیاه که بایرن در اسپانیا به این لقب مشهور است، پشت سرشان نفس بکشد. باخت 5 بر صفر در آلیانتس آره‌نا گویای برتری مفروض حریف در درگیری مستقیم میان دو مدعی بود. وقتی رومن بورکی اجازه داد توپ از زیر دستانش وارد دروازه شود، گل تساوی برمن به ثمر رسید و وقتی داوید کاوناکی در دقیقه 95 بازی برای دوسلدورف گل زد، هیچ کس در وست فالن اشتادیون تعجب نمی‌کرد اگر کنان کارامان که در دقیقه 98 در محوطه شش قدم آزاد گذاشته شده بود، توپ را وارد دروازه می‌کرد و رویای قهرمانی فرو می‌ریخت چون دورتموند در چنین مواردی فرمانده ندارد.
توماس دلانی و اکسل ویتسل تا حدی تجربه فنی و هماهنگی را به خط میانی می‌آورند اما نمی‌توانند رهبر زمین باشند یا هنوز که نشده‌اند. حتی گوتزه که یکی از بهترین‌های دورتموند با هفت گل و هفت پاس گل بوده، نتوانسته رهبری کند. مارکو رویس ستاره و کاپیتان تیم بوده اما خود او مقابل شالکه، با عصبانیت و اخراجش تیم را زمین زد.
تنها روانی نیست؛ دورتموند به شدت از نبود کیفیت رنج می‌برد بخصوص در دفاع که بازیکنان زیاد تغییر می‌کنند و به طور خاص روی ضربات شروع مجدد ضعف نشان داده‌اند. عبدو دیالو و مانوئل آکانجی هر دو 23 ساله و دن اکسل زاگادو و اشرف حکیمی هر دو 19 ساله مجبور شده‌اند در نقش‌های متفاوتی بازی کنند مثل جولین ویگل و رافائل گریرو که ذاتا هافبک هستند.
لوسین فاوره هم باید تا حدی مسوولیت را قبول کند. لجبازی او برای استفاده از سیستم 1-3-2-4 باعث شده دورتموند هیچ برنامه جایگزین یا پلن B نداشته باشد ضمن اینکه تصمیم او برای استفاده از رویس به‌عنوان تک مهاجم مقابل بایرن جواب عکس داد و دورتموند در عمل از موثرترین بازیکنش هیچ ندید.
با لغزش‌های بایرن، دورتموند می‌توانست قهرمانی‌اش را قطعی کند با پیروزی برابر آگزبورگ، شالکه و برمن اما حالا تیم بایرن با دو امتیاز برتری به هفته آخر می‌رود و بیشترین شانس را برای هفتمین قهرمانی متوالی دارد. برای بی‌طرف‌ها، دوئل جذابی است میان دو غولی که نهایت تلاششان را برای دادن قهرمانی به دیگری در مقاطع مختلف فصل انجام داده‌اند. این یک پایان رویایی برای فصل نصفه و نیمه آنها است.
