«مارک رابرت ویلموتس» سرمربی تیم ملی ایران شد. حقیقت این است که در قیاس با کیروش مربی کوچکتری است و با نگاهی به کارنامه او میتوان فهمید که تا اینجای کار نه کار بزرگی انجام داده و نه حتی موفقیتی نسبی داشته است. ویلموتسِ مربی به هیچ عنوان در قد و قواره ویلموتسِ بازیکن نیست. کسی که در دو جام جهانی برای تیم کشورش گلزنی کرده است و در جوانی عنوان بهترین بازیکن جوان سال کشورش را صاحب شده است.
پای ویلموتس به ایران نرسیده مواضع مختلفی در باب انتخاب او برای هدایت تیم ملی ایران گرفته شد. عدهای شروع کردند به کارنامه ساختن برای او که این ویلموتس سازنده نسل طلایی بلژیک است و با آمدن او به ایران میتوانیم شاهد پیشرفت جوانان کشورمان باشیم و عدهای هم هنوز جوهر امضای او خشک نشده شروع کردند به آیه یأس خواندن که تیم ملی با او راه به جایی نخواهد برد.
در میان این موضعگیریهای صریح که بعضی از آنها دروغ و بعضیشان هم بیش از حد بدبینانه هستند مایلم چند نکته را بدون موضعگیری با شما در میان بگذارم:
1- زمانی که نسل طلایی بلژیک در حال شکل گرفتن بود هنوز مارک ویلموتس بازیکن بود و مشغول گلزنی برای تیمهای باشگاهیاش. بیایید با خودمان صادق باشیم. اگر انتظار داریم ویلموتس بیاید و نسلی نو برای ما بسازد نهایت ساده لوحی است؛ نه به این دلیل که او توانایی این کار را ندارد بلکه به این دلیل که این امر وظیفه ساختار کلی فوتبال کشور است.
2- درست است که مارک ویلموتس رزومه قابل اتکایی به عنوان سرمربی ندارد اما فقدان رزومه قابل توجه به این معنی نیست که این فرد توانایی لازم برای هدایت یک تیم ملی را ندارد. نمونههای بسیاری برای این مساله وجود دارد که بالاخره هر کس بردن را از یک جایی شروع میکند. مگر نام مورینیو را پیش از قهرمانی با پورتو در سختترین تورنمنت جهان، شنیده بودید؟ آنچه که مشهود است سناتور ۵۰ ساله بلژیکی برای باخت به ایران نیامده است؛ کمکش کنیم تا ما سکوی پرتاب او باشیم و او سکوی پرتاب ما باشد.
3- بهانه نیامدن مربی بزرگ را هم رها کنیم، با این مقدار پول و شرایط فعلی ایران از نظر سیاسی عملا آوردن مربی بزرگتر از ویلموتس به ایران غیر ممکن بود.
4- بالاغیرتا بیایید این بار را منتظر نباشیم تا با یک برد از ویلموتس قهرمان بسازیم و با یک شکست او را تا حد ممکن خرد کنیم. از رفتارهامان با کیروش درس بگیریم تا چند سال دیگر ما مردم در حال چنگ انداختن به صورت هم برای فوتبال نباشیم.