در انتخاب برترین ها، باز هم حق به حق‌دار نرسید

زهره فلاح زاده؛ هر ساله مراسم بهترین‌های لیگ که باید پیش از شروع لیگ جدید برگزار شود اما در ایران پس از یک هفته از شروع فصل جدید هم می‌توان آن را برگزار کرد و جالب آنکه لیگ ما با تعویق سه هفته‌ای شروع شد که می‌توانست این مراسم در روزهای خلوتی فدراسیون انجام پذیرد. به هرحال این مراسم مثل تمام مراسم‌های قبلی با بی نظمی و با تأخیر آغاز شد.

هر ساله گفته می‌شود ملاک انتخاب‌ها منوط به درخشش بازیکنان و داوران در لیگ برتر است اما از آنجا که استاد نقض قانونی که خود وضعش کرده‌ هستیم، در مراسم ترین‌های لیگ هجدهم هم این اتفاق افتاد.

انتخاب علیرضا بیرانوند به عنوان بهترین بازیکن لیگ هجدهم نه به دلیل عملکرد معمولی او در فصل گذشته بلکه به دلیل درخشش او در تیم ملی و جام ملت‌ها بود. نکته قابل توجه اینکه همین دروازه‌بان اگر مقابل تیم‌های درجه دوم آسیایی مثل یمن، ویتنام و... گلی دریافت نکرد و مهاجمان این تیم‌ها هم چندان زهردار نبودند، مقابل تنها تیم درجه یک آسیایی، یعنی ژاپن در نیمه نهایی این رقابت‌ها سه گل دریافت کرد و ایران هم از رسیدن به فینال و قهرمانی بازماند.

این درحالی است که به خوبی بخاطر داریم در مراسم سال گذشته ترین‌های لیگ، علیرضا فغانی، داور ایرانی که در جام جهانی روسیه جزو برترین داوران بود، در آن مراسم به عنوان بهترین انتخاب نشد چرا که دلیل آوردند، ملاک انتخاب‌ها عملکرد و درخشش در لیگ برتر است.

اما جالب ترین نکته اینکه فغانی، این بار در لیگ هجدهم به عنوان بهترین داور انتخاب شد که پس از پایان جام جهانی نه بازی زیادی در لیگ قضاوت کرد و نه مثل فصل پیشش عملکرد مثبتی داشت.

از طرفی انتخاب بیرانوند به عنوان بهترین دروازه‌بان به خودی خود عجیب بود. چرا که خط دفاعی تیم استقلال رکورد تاریخ لیگ برتر را در فصل گذشته شکست و دروازه‌بانان این تیم با بیشترین زمان بسته نگه داشتن قفس توری خود می‌توانستند این جایزه را از آن خود کنند.

انتخاب جلال حسینی به عنوان بهترین دفاع هم یکی از تصمیمات عجیب فدراسیون بود. چرا که ملاک انتخاب یک مدافع باید تأثیرگذاری در خط دفاعی و میزان گل خورده یک تیم باشد اما در تیم پرسپولیس حتی شجاع خلیل زاده تأثیرگذارتر از جلال حسینی بود. جالب آنکه از بهترین خط دفاعی لیگ (استقلال) هیچ بازیکنی انتخاب نشد.

اگر بخواهیم عادلانه نقدی بر انتخاب‌ها داشته باشیم. باید این را هم بنویسیم که بهترین هافبک را هم فدراسیون به اشتباه چه به عمد و چه به سهو انتخاب کرد و در جایی که شاید تیم پرسپولیس باید سزاوارانه جایزه‌ای دریافت می‌کرد، همین عنوان بهترین هافبک و انتخاب احمد نوراللهی بود. خیلی‌ها می‌گویند مصلحت اندیشی فدراسیون به دلیل اینکه از تیم پرسپولیس دو بازیکن (بیرانوند و حسینی) انتخاب شده‌اند، آن‌ها این جایزه را به بازیکنی از سپاهان هدیه داده‌اند تا خم به ابرو مابقی تیم‌ها نیاید. اما هر سه انتخابش جای سؤال دارد و در واقع فدراسیون برای تصمیماتش دچار اشتباهات فاحشی شده است.

انتخاب مهدی کیانی از سپاهان به عنوان بهترین هافبک، تعجب همگان را به دنبال داشت. چرا که این بازیکن در فصل گذشته عملکرد بهتری نسبت به نوراللهی از پرسپولیس و بسیاری از هافبک‌های دیگر تیم‌ها نداشت. این انتخاب آنقدر عجیب بود که هیچ بعید نیست خود کیانی هم از انتخابش سوپرایز شده باشد.

اینکه هر ساله با مصلحت اندیشی و برای اینکه تیم‌ها راضی شوند هر انتخاب ناشایستی را برمی‌گزینند، آیا باید به فدراسیون ۵ ستاره ایران نمره قبولی داد؟
چرا همیشه در این فوتبال حق به حق‌دار نمی‌رسد و کسی جز خود فدراسیون نشین‌ها از نحوه عملکردشان راضی نیست؟