اشک هایی که برای نساجی دلگرم کننده بود

نساجی مازندران شروع قابل قبولی در لیگ بیستم داشت؛ این تیم فصل را با پیروزی سه بر صفر مقابل آلومینیوم آغاز کرد و در طول 4 هفته موفق به کسب 7 امتیاز شد؛ این شروع برای تیمی که سه سال از حضورش در لیگ برتر می گذشت، کاملا قابل قبول بود اما در ادامه شرایط به گونه ای دیگر رقم خورد؛ بدشانسی و قرار گرفتن روی دور باخت، نساجی را از رتبه سوم هفته سوم به رتبه پانزدهم در هفته هفتم رساند.

دگرگونی برای ترک عادت

از آن هفته ها بود که نساجی به باخت عادت کرد و این عادت تا همین امروز ادامه داشته است. چنین شرایطی مسئولان نساجی را بر آن داشت که دست به تغییر سرمربی زده و مجید جلالی را جانشین وحید فاضلی کنند. با حضور جلالی در نساجی شاهد تغییرات اساسی در نفرات این تیم بودیم. سرمربی جدید، چندین بازیکن را خیلی زود کنار گذاشت و شاهد جذب جایگزین های خوبی برای این بازیکنان در نقل و انتقالات زمستانی بودیم. البته با توجه به شرایط نساجی، این خریدها کافی نبود و آنها هنوز هم نیاز به چند بازیکن را به شدت احساس می کنند.

تلاش برای هوادارن

جلالی که در بدو ورودش به نساجی از هواداران این تیم خواسته بود صبور باشند، از نظر کیفیت بازی، تغییرات مثبتی را در تیمش به وجود آورد. تغییراتی که به خوبی می توانیم آن ها را در چند بازی اخیر مازنی ها مشاهده کنیم. تیم جلالی با حضور تعداد زیادی از جوانان فوتبال خوبی در این چند بازی اخیر ارائه کرده اما بدشانسی، گریبان این تیم را به شدت گرفته و خیال ول کردن هم ندارد.

سریال بدشانسی های عجیب

این جریان را از بازی با استقلال به خوبی شاهد هستیم. نساجی در هفته پانزدهم مقابل استقلال در ورزشگاه آزادی یک نمایش قابل تحسین داشت اما در دقایق واپسین با شوت از راه دور فرشید اسماعیلی، یک امتیازی ارزشمند را از دست داد. بعد از این دیدار نیز روند بدشانسی های نساجی با وجود بازی های خوب ادامه داشت و اوج آن را در بازی این هفته مقابل تراکتور شاهد بودیم.

فراتر از یک تیم قعر جدولی

نساجی که تیمی وابسته به هوادارانش است و مازندرانی ها آن را جزئی از زندگی خود می دانند در تلاش برای به دست آوردن دل شکسته این هواداران، مقابل تراکتور، فراتر از یک تیم قعر جدولی نشان داد. این تیم در همان آغاز بازی موفق به باز کردن دروازه تراکتور شد اما در ادامه دو بار دروازه اش را باز شده دید تا بازنده راهی رختکن شود.

کاش فقط نتیجه و امتیاز تعیین کننده نبود

این پایان کار نبود و بازیکنان نساجی در نیمه دوم یک جنگ تمام عیار را به نمایش گذاشتند. آنها با تمام وجود حمله کردند و بارها تا آستانه باز کردن دروازه میزبان پیش رفتند، میزبانی که با داشتن محمدرضا اخباری در درون دروازه، اجازه گلزنی دوباره به آنها را نداد. نساجی به معنای واقعی کلمه در بازی امروز، لقب بازنده سربلند را دریافت کرد اما حیف که در فوتبال فقط نتیجه و امتیاز است که رتبه تیم ها را مشخص می کند.

اشک هایی که دلگرم کننده بود

نمایش خیره کننده شاگرادان جلالی و بدشانسی محض شان، صحنه های دراماتیکی را در پایان بازی رقم زد. بازیکنان نساجی بعد از 90 دقیقه تلاش و جنگندگی بی وقفه، در حالی که نای ایستادن نداشتند، بغض شان ترکیده و با لعنت فرستادن به بخت خود، زیر گریه زدند. گریه ای که در کنار تلاش و عملکرد بی نظیر آنها مقابل تراکتور می تواند یک دلگرمی برای هواداران نساجی باشد که حداقل بازیکنان تیم محبوب شان از جان مایه گذاشته اند و برای نتیجه گرفتن، کم نگذاشته اند.

وقتی آقا معلم هم کلافه می شود

نکته قابل توجه در مورد این بازی اظهارات مجید جلالی بود که در واکنش به این همه بدشانسی تیمش گفت: از این همه بدشانسی من کلافه هستم. بچه ها خیلی بهتر از گذشته بازی می کنند و پیشرفت خوبی کرده اند. در طول بازی بچه هایمان صادقانه و فداکارنه می دوند و تلاش می کنند. مقابل تراکتور که یکی از تیم های خوب مملکت است این همه موقعیت درست کردیم. نمی دانم چرا اینهمه موقعیت را از دست می دهیم. شما نگاه کنید در کل این بازی ما دو گل از تراکتور خوردیم در حالی که تراکتور حتی دو موقعیت هم نداشت؛ در حالی که ما هفت موقعیت گل داشتیم. از این موقعیت های متاسفانه چیزی عایدمان نشد و این خیلی ناراحت کننده است چون موقعیت ما در جدول به گونه ای است که وقت زیادی نداریم و باید امتیازات را بگیریم.