آقایان، بومی گرایی را از بسکتبالی ها بیاموزید

استعداد های ورزشی گم شده در اصفهان چشم به راه مانده اند تا شاید امثال داوری ها سکان هدایت ورزش اصفهان را به عهده بگیرند.

درست زمانیکه گمان می‌رفت، ورزش اصفهان در تاریکی مطلق به سر می‌برد، جواد داوری ریاست هیات بسکتبال استان را به عهده گرفت تا حداقل در اواخر دوره ریاست خود بومی گرایی را برای بسکتبال اصفهان به ارمغان بیاورد.

   باید بپذیریم، نتیجه این ریسک؛  قهرمانی اقایان درلیگ دسته اول بسکتبال و صعود به لیگ برتر و تکرار همین نتیجه برای بانوان جوان اصفهان بود،

اما این جوانگرایی و بومی گرایی ختم به قهرمانی در دسته های اول نشد و منجر به قهرمانی اقایان در لیگ دسته دوم و صعود به دسته بالاتر و نایب قهرمانی بانوان در دسته دوم و صعود به دسته یک شد.

 اضافه‌ بر این، استعداد های اصفهانی این کار را بی جواب نگذاشتند و با حضور دو تیم در لیگ برتر آقایان، سه تیم درلیگ دسته اول، دو تیم در لیگ دسته دو، دو تیم درلیگ برتر بانوان، یک تیم در دسته یک کشور و دو تیم در لیگ دسته دو به اثبات رساندند که نشان در پیشرفت بومی گرایی را دارد.

 با این تفاسیر، بدون تردید اصلی ترین عامل موفقیت اصفهان درعرصه رشته بسکتبال، وجود مدیریت ویژه ای در بالاترین نقطه ورزش این رشته در استان بوده که این درایت او باعث شد، بومی های مستعد اصفهانی صدایشان را به گوش مسئولینی که هنوز هم گمان می‌کنند، بومی گرایی ریسک است، برساندند و ثابت کنند در گذشته اشتباه می کردند، این روز ها مبحث اکادمیک و پروسه تیم های پایه و استعداد گرایی گام های بلندی برای موفقیت خواهند بود.

 با این حال ما نه تنها در عرصه بسکتبال بلکه درهمه عرصه های ورزشی به امثال داوری هانیاز داریم.

بی گمان تاریخ ورزش اصفهان این گام بلند رئیس جوان هیأت بسکتبال را به دست فراموشی نخواهد سپرد و البته ورزشکاران مستعد نیز امیدوار بمانند و بدانند هیچ کسی استعداد را فدای موفقیت های یک شبه نمی‌کند.