سیامک و احمدی گزینه‌هایی برای تغییر شرایط خط میانی پرسپولیس

سروش رفیعی، مهدی ترابی و سعید صادقی سه بازیکن اصلی یحیی در بخش تهاجمی خط میانی هستند که در هر 10 بازی ابتدای فصل در ترکیب اصلی قرار گرفته‌اند (فقط رفیعی در بازی با سپاهان نیمکت‌نشین شد) اما غیر از یک نمایش درخشان از صادقی مقابل تیم هوادار و یک پاس گل تعیین‌کننده از مهدی ترابی در اراک، از این سه بازیکن چه نکته شاخص یا نمایش فوق‌العاده‌ای دیده‌ایم که بشود روی آنها انگشت گذاشت؟

سه هافبک پرسپولیس که معمولاً در هر مسابقه با وجود نمایش ضعیف‌شان در مسابقه بعدی هم فیکس هستند و خیلی سخت تعویض می‌شوند یا اصلاً تعویض نمی‌شوند تاکنون نتوانسته‌اند انتظارات هواداران را برآورده کنند. صادقی که ثابت کرده یک بازیکن معمولی است، ترابی از آن ستاره تعیین‌کننده فصول قبل فاصله زیادی دارد و سروش رفیعی نصف بازیکن فصل قبل سپاهان هم نیست.

در چنین شرایطی یحیی بعضاً از بازیکنانی مثل امید عالیشاه و محمد عمری در 20 دقیقه پایانی استفاده کرده (عمری مقابل سپاهان فیکس بود) اما عالیشاه که نوسان دارد و در مقطعی هم مصدوم شد و هنوز با کیفیت خوبش فاصله دارد و عمری هنوز تا مرز تعیین کننده بودن فاصله دارد.

با وجود این دست یحیی برای تغییرات بعدی چندان خالی هم نیست. او سیامک نعمتی، محمد مهدی احمدی و البته وحید امیری را هم در اختیار دارد که می‌توانند به‌عنوان هافبک راست و چپ در ترکیب قرار بگیرند و شاید شرایط خط میانی را تغییر دهند تا جایی که تعداد کارهای ترکیبی از جناحین بیشتر و در نهایت موقعیت گل‌های بیشتر و ضربات به دروازه بیشتری از پرسپولیس در بازی‌هایش ببینیم.

نعمتی و احمدی به‌عنوان آلترناتیوهای دفاع راست و چپ مطرح شدند اما در آن دو پست یحیی به دانیال اعتقاد ویژه دارد و در چپ اگر امیری نباشد علی نعمتی گزینه ایده‌آل اوست و هر دو بازیکن (نعمتی و احمدی) نیمکت‌نشین‌های فیکس تیم هستند. در عین حال با علم به اینکه احمدی و نعمتی تکنیکی – قدرتی در اصل هافبک چپ و راست هستند نه مدافع کناری همین می‌تواند امیدواری برای تغییر شرایط در کناره‌های خط میانی و بهبود شرایط تیم در فاز حمله را به وجود بیاورد به شرطی که یحیی نیم نگاهی به آنها داشته باشد و با بیرون نشاندن آنها مقدمات جدایی‌شان در نیم فصل را فراهم نیاورد!