پایان کار چند لژیونر و تزریق خون تازه به رگ‌های تیم ملی

کی روش جزو مربیانی است که اعتماد زیادی به لژیونرها دارد و البته جواب این اعتماد را هم طی هشت سالی که سرمربی تیم ملی بود تا حدی گرفت اما قضیه جام جهانی فرق می‌کرد. جایی که نفراتی مثل کریم انصاری فرد، احسان حاج صفی، میلاد محمدی، سامان قدوس، علی کریمی و امیرعابدزاده نشان دادند که به مرحله خداحافظی از تیم ملی رسیده اند و برای این تیم مفید نیستند.

در فاصله یک سال مانده تا جام ملتها هر فردی سرمربی تیم ملی شود باید رویکرد خود را عوض کند. کی روش و حتی اسکوچیچ معمولا از لژیونر های زیادی در ترکیب تیم ملی استفاده می کردند اما به نظر می رسد کم کم وقت آن رسیده که سرمربی جدید تیم ملی نگاه جدی‌تری به مسابقات داخلی داشته باشد. البته این بدان معنا نیست که کی‌روش یا هر فردی که سرمربی تیم ملی شد اصلاً لژیونرها را دعوت نکند. هر مربی عاقلی به طور قطع امثال مهدی طارمی و سردار آزمون را دعوت خواهد کرد اما مسئله اینجاست که هر لژیونری لزوماً آماده نیست و ما در جام جهانی دیدیم که حتی بازیکنی مثل علیرضا جهانبخش هیچ کار مثبتی برای تیم ملی انجام نداد و با دریافت یک کارت زرد در بازی اول عملاً تیم ملی را ۱۰ نفره کرد.

در جام جهانی ثابت شد که ما در لیگ خودمان دروازه بان های به مراتب آماده‌تری از امیر عابدزاده داریم و نفراتی مثل سامان قدوس و میلاد محمدی را هم به راحتی می‌توان در داخل پیدا کرد. به طور مثال در بازی آخر مقابل آمریکا ابوالفضل جلالی جوان به میدان رفت و نمایشی قابل تحسین داشت به طوری که بسیاری از کارشناسان او را بهتر و آماده تر از میلاد محمدی و احسان حاج صفی قلمداد کردند.

طبعاً در سایر پست ها هم می‌توان نمونه‌های مشابهی را پیدا کرد. اگر چند سال قبل کی‌روش اسکلت تیم ملی را بر اساس لژیونرها انتخاب می‌کرد، ایرادی به او وارد نبود اما حالا و با توجه به اینکه تعداد لژیونرهای ناآماده زیاد شده و بسیاری از فوتبالیست های ایرانی به کشورهایی می‌روند که تیم‌های مطرح و صاحب فوتبالی ندارند، باید قبول کرد که رویکرد سرمربی تیم ملی باید در جام ملت های آسیا تغییر کند. جامی که برای ما بسیار مهم است و باید طلسم قهرمان نشدن در آن را بشکنیم.

گفتنی است تیم ملی ایران آخرین بار در جام ملتهای ۱۹۷۶ تهران فاتح جام ملتهای آسیا شد.