تاریخ انتشار: 1402/03/01 19:30
مقایسه علیرضا دبیر با مدیری که عاشقانه کار می کند
کد خبر: 5806

طالقانی کشتی ایران را گلستان می کرد اگر...

طالقانی کشتی ایران را گلستان می کرد اگر...

 حجت اله اکبرآبادی؛ بی خود نبوده که از قدیم گفته‌اند"مشک آن است که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید" .

ضرب المثلی پر مغز که نشان از جوهره وجودی هر فرد دارد،چه غیر آن وامدار این و آن شدن برای پیشبرد اهداف  نمی‌تواند تا ابد راهگشا باشد.

هدف از بیان این ضرب المثل اینکه می‌خواهم اشاره کنم به مدیریت علیرضا دبیر در کشتی ایران با مدیری که به تمام معنا عاشق کشتی بوده و هست.

ابتدا اشاره کنم که هنوز هم دوست دارم شخصیت قهرمانی علیرضا دبیر را در ذهنم تجسم کنم تا شخصیت فعلی‌اش را در قواره رئیس فدراسیونی.چون از آن سیمای قهرمان فرد نجیب و متواضعی در ذهنم نقش بسته که احترام به بزرگتر و حریفانش را در دستور کار داشت و هیچگاه آنان را کوچک‌ نمی شمرد.

قهرمانی که سر به زیر بود و کبر و غرور در وجودش راهی نداشت و این چنین بود که بعد از قهرمانی جهان در سال ۹۸، به سکوی نخست المپیک ۲۰۰۰ سیدنی نیز صعود کرد.

اما دبیر فعلی زمین تا آسمان با آن دبیری که می‌شناختم فرق کرده.کسی که چون رئیس شده خود را بالاتر از دیگران می‌بیند و به نوعی فخر می‌فروشد و گوشش  به حرف منتقدان، پیشکسوتان و کارشناسان حقیقی  این رشته بدهکار نیست. انگار کسی با تک صدایی به جایی رسیده که فدراسیون دبیر بخواهد از این مسیر به سر منزل مقصود برسد.شاید بگویید اینطور نیست، اما شما را به اظهارات پیشکسوتان کشتی ارجاع می‌دهم که از دبیر در جایگاه رئیس فدراسیون چه می‌گویند و چه برداشتی از رفتار و سکنات او داشته و دارند.بی شک به آنان  نمی‌توان انگ هماهنگی زد که در آن واحد تصمیم گرفته باشند راجع به مدیریت دبیر چه بگویند.

در نگاه اول آنچه تو ذوق می خورد، نوع ادبیات علیرضا دبیر است.نمی گویم ادبیات او باید لزوما فاخر باشد اما این نیز قابل  قبول نیست که کوچه بازاری، تهاجمی و طلبکارانه با مخاطبان کشتی برخورد کرده و تواضع و فروتنی درگویش و رفتارش جایی نداشته باشد .

فکر کنم در رابطه با نوع رفتار و سلوک دبیر تا همین حد بسنده کنم بهتر است،چون دکتر دبیر صلاح خویش را بهتر از دیگران می داند و اصولا مدعی است کشتی را بهتر از هر فرد دیگری می شناسد!

فقط این را اضافه کنم که منکر کارهای مثبت و سازنده علی دبیر در بخش عمرانی نیستم، اما قطعا همه وظیفه فدراسیون ساخت و ساز نیست.

بی‌شک حالا همه نیک واقفند که دبیر وصل است به دکتر قالیباف و جریان برخاسته از آن.چه در زمانی که ایشان شهردار تهران بود و دبیر بعنوان عضوی از شورای شهر برای او لابی کرده و هوادار سفت و سختش بود و چه اکنون که در راس قوه مقننه قرار دارد.البته با این توضیح که شرایط امروز فرق کرده و دبیر خواهی نخواهی باید خود را به حلقه یار وصل کند تا از قافله عقب نماند.شاید عده ای بگویند چنین نیست،خب بگویند و رفع شبهه کنند تا همه چیز شفاف شده و جای اما و اگری باقی نماند.قابل کتمان نیست که دبیر از این وضعیت کاملا منتفع شده،چه در زمانی که در شورای شهر بود و چه اکنون که در راس فدراسیون کشتی قرار دارد .

محمد رضا طالقانی- علیرضا دبیر

بطور طبیعی با چنین پیشینه‌ای است که دبیر با چراغ سبز مسئولان امر،حمایت اسپانسرهای مالی را پشت سر خود دارد تا زیر ساخت‌های کشتی در تهران و مجموعه آزادی را ساماندهی کند.شاید اگر مجموعه این حمایت‌ها از محمد رضا طالقانی در دوره ریاستش بر کشتی انجام می شد،او به جای خانه کشتی تهران ، ۳۰ خانه کشتی شیک و‌مدرن در استانهای مختلف دایر می‌کرد. اما خب قرار نیست شرایط برای همه یکی باشد تا حاجی که هیچکس در عشق اش به کشتی کوچکترین شک و شبهه ای ندارد، در زمان مسئولیتش با سیلی صورت خود را سرخ نگاه داشته و حتی با قرض و رو انداختن به این و آن و گرو گذاشتن سند خانه‌اش، اجازه ندهد هیچ برنامه کشتی به علت بی پولی زمین بماند. موضوع بدهی های زیادی که در دوره ریاست محمد علی آبادی در سازمان تربیت بدنی وقت پاشنه آشیل مدیریت طالقانی شد تا بدون در نظر گرفتن گذشته روشن و کوشندگی بی‌نظیرش در جهت اعتلای کشتی، مرحوم محمدرضا یزدانی خرم از والیبال جایگزین طالقانی شود.

اگر چه یزدانی خرم  شناختی از کشتی ایران و شرایط مترتب بر آن نداشت، اما با مدیریت سازمان یافته خود بانی تزریق منابع مالی خوبی به کشتی شد تا شرایط قهرمانان بهتر شود.

بحث از طالقانی است که روزی با سلام و صلوات او را دوباره به ریاست کشتی گماردند و روزی دیگر جوابش کردند.به شخصه معتقدم طالقانی پتانسیل‌های خوبی در کشتی دارد که حیف است از او استفاده نشود و تجاربش خاک بخورد. یقینا اگر پول و سرمایه‌ای که با چراغ سبز مسئولان در اختیار دبیر قرار گرفته، در اختیار طالقانی نیز قرار می گرفت او کشتی ایران را گلستان می کرد. آن هم با رفتار و منشی انسانی و پهلوانانه که بر سر خدمتش منتی سر مردم نمی گذارد.

بگذریم، امروز علیرضا دبیر باید قدر خود را بداند و از خودزنی بیشتر دست بشوید.تاکید داریم کشتی ایران مردمی است و ریشه در خون و فرهنگ مردم این سرزمین دارد و نباید با نظرات شخصی و تنگ نظراته،هویت مردمی این رشته مدال آور و افتخارآفرین را کمرنگ کرد.

کشتی متعلق به مردم است و نباید درب فدراسیون تنها به روی عده خاصی از یاران و هم‌نظران باز باشد.یقینا کشتی در جهت رشد و پویایی بیشتر نیاز به همفکری و هم اندیشی نظرات و دیدگاههای مختلف دارد و نمی توان با تک صدایی، کشتی را به سر منزل مقصود رساند.

 

 


کپی لینک کوتاه خبر: https://fartakvarzeshi.com/d/4b9yd2

اخبار مرتبط



آخرین اخبار



آقای دبیر! به احترام و جایگاه کشتی کنار بکش!