نازِ شصتِ کی‌روش!

به گزارش فرتاک ورزشی، او از فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران یک میلیون و ششصد و بیست هزار پوند دستمزد می گیرد که طبق رده بندی صورت گرفته از سرمربیان ایتالیا، پرتقال و فرانسه بالاتر ایستاده است.

  کارشناسان عقیده دارند، کی روش در حالی چنین پولی می گیرد که هیچ عنوانی را با تیم ایران به دست نیاورده. موافقان کی روش نیز می گویند همین که به آسیایی ها نمی بازیم _با شانس یا هر چیزِ دیگری_ ، به جام جهانی صعود کرده ایم و بازی خوبی مقابل آرژانتین و شیلی ثبت کرده ایم برای فوتبال _پوکیده_ ایران بس است و باید کی روش را روی سر گذاشت.

البته برخی معتقدند کی روش با علمِ به «بی تفاوتی»، «فراموش کاری» و «بی حسی» _ که از ویژگی های بارز_ ایرانیان است موفق شده در عین ناکامی چند سال در کشور بماند و چهره یک ناجی  را به خود بگیرد.

 به گفته مخالفان، کی روش «کجا برود بهتر از ایران»، «کجا برود که خواسته هایش اجرا شود». «کجا برود که هم پول خوب بگیرد و هم ناز کند». «کجا برود که هم دعوا کند و هم دستور بدهد». کی روش «کدام کشور را انتخاب کند که رئیس فدراسیونش شُل و بله قربان گو باشد». کی روش «کجا برود که دستش باز برای تعطیل کردن های مداوم لیگ باز باشد». 

کی روش از بی فکری و بی تفاوتی ما ایرانی ها بهره می برد، از تعلل رئیس، از تعللِ خودمان. کارلوس «کجا برود که هم اجازه حکومت داشته باشد و هم اجازه بی احترامی به مسئولان ورزش را». کی روش «کدام تیم برود که اجازه داشته باشد سواری بگیرد و چارنعل بتازد». 

به گفته تحلیل گران، کی روش «کجا برود که بَد بازی کند، لیگ را بخشکاند و_ رسانه های_  همراه نیز داشته باشد».  میکروفن بر می دارد و می روند گزارش می گیرند که نشان دهند ایرانی ها نمی دانند و تنها کی روش است که می داند. مِستر کی روش راه صعود به جام جهانی را در تعطیلی _چند باره_ لیگ می بیند و این دوستان برنامه می سازند که ازبکستان و عراق رویه کی روش را پیش گرفته اند و  لیگ را تعطیل کرده اند، غافل از آن که لیگ آنان برگزار می شده است.

کی روش باید هم از بی تفاوتی، فراموش کاری و بی حسی و منفعل بود ما استفاده کند، نازِ شصتش.

نویسنده: "مصطفی فراغت"