حس خوب ترس رقبا از تیم ملی/ تحقق رویاهای دور

به گزارش فرتاک ورزشی، همان شب اما مردی در جایگاه ویژه، تیم مان را دید می زد که نامش کنار تیم ملی شنیده می شد؛ کارلوس کی روش مرد پرتغالی اما حالا دیگر از جنس خودمان است. به 5 سال قبل برگردیم و آرزوهایی که برای تیم ملی زیرنظر کی روش داشتیم. بخش اعظمی از آن رویاهای دور و دراز، امروز محقق شده است.

1/ تیم ملی می برد و پیش می رود. فدراسیون فوتبال و مردم در وهله اول چنین چیزی را از کی روش می خواستند. اینکه تیم ملی برنده شود و جلو برود. ماه هاست می نویسیم آخرین باخت تیم ملی اول خرداد 1392 بوده و این فقط تاریخ است که جلو می رود و روزهایی است که از آن تاریخ دور و دورتر می شویم؛ از دیدن این گزاره تکرای آخرین باخت، خسته نشده ایم؟

2/ ما از کی روش می خواستیم برای مان یک تیم بسازد. تیمی که مثل تیمهای قلعه نویی فقط همان فصل جواب ندهد. تیمی که مثل تیمهای مورینیو به سندروم فصل های دوم و سوم دچار نشود. کی روش حالا همان کار را کرده است. بیرانوند، پورعلی گنجی، محمدی، عزت اللهی، رفیعی، آزمون، جهانبخش و طارمی همگی کمتر از 25 سال سن دارند و برای جام جهانی 2022 در قطر تازه مرز 30 سالگی را پشت سر گذاشته اند. اسکلت تیم ملی برای جام جهانی 2022، دو سال مانده به جام جهانی 2018 مشخص است آنهم در ایران؛ از این معجزه«تر» چه چیزی؟

3/ ما از کی روش می خواستیم روزهای ابتدای دهه 70 میلادی را دوباره نشان مان بدهد. می خواستیم ببینیم روزهایی که تمام قاره کهن، از شرق تا غرب وقتی نام تیم حشمت مهاجرانی را می شنیدند، می لرزیدند و حالا تیم کی روش دقیقا همان غول بی شاخ و دم شده است. ترسیدن از تیم ملی برای مردان و زنان حالا بین 30 تا 40 سال تازه معنا می دهد؛ همان هایی که دو، سه دهه فقط خاطرات ترسیدن از تیم مهاجرانی را از پدران شان شنیده بودند ولی حالا با آن حس زندگی می کنند.

4/ تیمی که شخصیت داشته باشد، به هوادارش اطمینان می دهد. چه کسی در جریان بازی برابر ازبکستان و کره جنوبی، از نمایش تیم ملی ترسید؟ چه کسی ناامیدانه نمایش تیم ملی را تماشا کرد؟ قلبی که برابر امارات هم تند می زد، جلوی کره جنوبی اندکی تلاش نمی کند فعالیتش بیشتر شود. کی روش به تیم ملی شخصیتی داده که دهه ها نداشت. تیمی که به رقبا حتی فرصت نمی دهد داخل چارچوبش را نگاهی دزدانه بیاندازند. نهایتش این است که یک بر صفر می بریم!

5/ آینده را کسی ندیده است پس بیایید از امروزمان لذت ببریم و کام مان را با قدرتمندتر بودن گروه دیگر تلخ نکنیم؛ لذت ببریم از حس خوب این روزهای مان؛ از اینکه ترس از تیم ملی را در چشم رقبای مان می بینیم؛ از اینکه رویاهای دور و درازمان محقق شده است. راستی! برای رقم خوردن چنین روزهایی باید از چه کسی تشکر کنیم؟ از کی روش یا از هومن افاضلی که او را برای هدایت تیم ملی به فدراسیون فوتبال معرفی کرد؟

نویسنده: "امید آرامش"