عمولا بیشتر بازیکنان از این شگفتی ها استفاده می کنند و قراردادهایی لاکچری می بندند. اما گاهی هم دیده می شود که برخی از آن ها به کاری که قبلا می کردند و جایی که قبلا بودند بازمی گردند. بعضی ها عناوین بیشتر از جمله فردی و گروهی کسب می کنند و بعضی ها هم دوباره افت می کنند. اما ایسلندی ها هم بازیکنانی هستند که بعد از یورو 2016 زندگی شان زیاد تغییری نکرد.
کاپیتان آرون گونارسون و آن ریش های مشهورش که او را تبدیل به اسطوره دنیای مجازی کرده بود همان جایی که بود ماند، در کاردیف و در چمپیونشیپ و بدتر این که باشگاه ولزی از آخر دوم است.
هانس هالدورسون، دروازه بان تیم، تور کشورهای اسکاندیناوی اش را ادامه می دهد و در دانمارک برای راندرز بازی می کند. همچنین راگنار سیگوردسون کراسنودار را ترک کرده و برای فولام بازی می کند.
ستاره های تیم، بیرکیر بیارناسون و گیلفی سیگوردسون با احترام در بازل و سوانسی مانده اند و یوهان برگ گوندموندسون بعد از سقوط چارلتون قراردادی با برنلی امضا کرده است.
آرنور تراوستاسون که گلش گزارشگر ایسلندی را دیوانه کرد از نورکوپینگ به راپید وین رفت و جان دال بودوارسون از کایزرسلاترن به وولورهمپتون رفت.
آلفرد فینبوگاسون که شاید بتوان او را با استعدادترین بازیکن تیم نامید، در آگسبورگ بازی می کند و کولبین سیگتوسون که مقابل انگلیس گل زد فصل را در نانت آغاز کرد و بعد به طور قرضی به گالاتاسرای رفت و مصدوم شد.
همان طور که می بینید هیچ انتقال بزرگی صورت نگرفت. شاید منطقی هم همین باشد. چرا که ایسلند توسط بازیکنان بزرگ ساخته نشده بود، بلکه گروهی از مردان در آن بودند که در کنار هم تیمی قدرتمند ساخته بودند.