فرمول جدید مس برای فولاد/ سه امتیازی که با منطق به دست آمد

به گزارش سرویس لیگ یک فرتاک ورزشی، ابراهیم‌زاده که می‌دانست تیمش نباید برای گرفتن نتیجه در این بازی خود را به زحمت بی‌اندازد و باید خیلی زود دروازه‌ی حریف را باز کند، در این بازی تیم خود را با استراتژی جدیدی به زمین فرستاد و با سیستم 4-1-4-1 در این بازی خانگی تیم خود را رونمایی کرد.

در برابر خط دفاع چهار نفره مس که شامل ایوبی و ابراهیمی در مرکز و داداش‌وند و اسماعیل‌بیگی در کناره‌ها بود ، فرزاد حسین‌خانی به عنوان یک سوئیپر در پشت خط هافبک مس، وظیفه جمع و قطع کردن توپ‌ها را در یک سوم میانی زمین مس داشت و از همین رو در این بازی او در عرض زمین خودی مس دوندگی بیشتری انجام داد و البته موفق شد اکثر برنامه‌های هجومی حریف را نیز به خوبی قطع کند و توپ‌های پشت سر هافبک‌های مس را جمع کند.

خط هافبک چهار نفره مس نیز در میانه‌ی خود زینال‌خیری و زنده‌روح را در اختیار داشت و در کناره‌ها نیز با نفوذ‌های پورصفشکن و قاسمی ترکیب جدیدی را از خود ارایه کرده بود. محسن دلیر نیز در خط حمله به عنوان تک مهاجم جانشین دغاغله‌ای شده بود که بیشتر به واسطه‌ی مسائل انضباطی در این بازی در ترکیب ثابت مس نبود.

خط دفاع مس تقریبا شاکله‌ی خود را پیدا کرده است و در این بازی هرچند زیر فشار زیادی قرار نگرفت اما در دروازه و در دفاع مرکزی مس، اشتباهات بسیار جزئی بود و از همین رو تیم فولاد یزد نتوانست خیلی موقعیت جدی روی دروازه‌ی مس خلق کند.

البته تیم یزدی در نیمه‌ی اول به هیچ عنوان حرفی برای گفتن نداشت و بازی پراشتباه این تیم که با لو دادن مکرر توپ‌ها همراه می‌شد سبب شد که مس روز آرامی را در برابر دروازه‌ی خودی داشته باشد.

نکته‌ی قابل بیان برای دفاع مس بازهم به همان موضوع تکراری در این فصل برمی‌گردد که آن عدم نفوذ دو دفاع کناری مس به خصوص در زمان حملات است. دو دفاع کناری مس یعنی داداش‌وند و اسماعیل‌بیگی خیلی کم از کناره‌ها به کارهای هجومی مس اضافه می‌شوند و این بار حملات مس را حسابی سبک می‌کند.

در این بازی که حریف یزدی در حد ضعیف فوتبال بازی می‌کرد، دو دفاع کناری مس این امکان را داشتند که نفوذ را بیشتر در برنامه‌ی کار خود قرار دهند و این موضوع را بیشتر تمرین کنند اما یا به دلیل عدم صدور مجوز برروی نیمکت و یا به دلایل دیگر، دو دفاع کناری مس همچنان بازی ساکن در زمین خودی را به تحرک زیاد و رفت و برگشت پرتعداد در کناره‌ها ترجیح می‌دهند.

در این بازی همانطور که اشاره شد، به دلیل پست بازی حسین‌خانی، فشار زیادی روی او بود که البته در این بازی حسین‌خانی از وظایف خود خیلی خوب برآمد. او به عنوان تک بازیکن پشت خط هافبک مس خیلی خوب عرض زمین مس را پوشش داد و در این بازی نمره‌ی قبولی می‌گیرد.

زوج زنده‌روح و زینال‌خیری نیز از نکات جذاب این بازی برای تیم مس بود که هماهنگی زیادی از خود نشان دادند... این دو بازیکن هرچند خاصیت‌های دفاعی بیشتری دارند اما هر زمان که زنده‌روح نفوذ را در دستور کار قرار می‌داد، زینال‌خیری خیلی خوب جای او را در میانه‌ی زمین پوشش می‌داد ضمن اینکه هر دو بازیکن نیز نشان دادند خاصیت‌های بازیسازی را با وجود سبک بازی دفاعی خود در چنته دارند.

به خصوص احمد زنده‌روح که در این بازی در پست مورد علاقه‌ی خود حضور داشت و اجازه‌ی نفوذ را هم به خوبی در جیب خود می‌دید تا به زیبایی هم برروی همین نفوذ‌ها پاس گل دوم تیم خود را به مهاجم تیم برساند.

به این شکل مثلث حضور سه هافبک دفاعی مس یعنی حسین‌خانی، زنده‌روح و زینال‌خیری در این بازی شکل گرفت و اتفاقا خوب هم جواب داد که البته باید دید در بازی‌های دیگر و سبک بازی متفاوت حریفان مس یازهم این مثلث می‌تواند به خوبی بازی با فولاد یزد جوابگو باشد.

دو بازیکن سرعتی لب خط مس یعنی پورصفشکن و قاسمی نیز در این بازی نشان دادند که می‌توانند مشکلات خطی مس را خط بکشند... در این بازی سرعت بالا بود که می‌توانست دفاع فشرده‌ی یزدی‌ها را به خصوص در نیمه‌ی اول متلاشی کند که همین سرعت بالای دو بازیکن بود که سبب شد مس خیلی به موقع روی فرار دیدنی قاسمی و پاس تیزهوشانه‌ی پورصفشکن به پنالتی برسد و با زدن گل اول بازی برروی این صحنه، جریان بازی را به سود خود کند.

تک مهاجم مس نیز در این بازی اتفاق بسیار خجسته‌ای را رقم زد... محسن دلیر سرانجام برای مس گلزنی کرد تا با این گل دغدغه‌ها را نسبت به خود در خط حمله‌ی مس بسیار کمتر از قبل کند.

دلیر بیش از مس، خودش شخصا به این گل نیاز داشت تا به آرامش روانی برسد و حالا در بازی‌های آتی می‌تواند برای مس همان مهاجمی شود که مطابق انتظارها بود... حالا با این گل و تداوم آن‌ها در بازی‌های آتی از سوی شماره هفت مس، رقابت دغاغله و دلیر برای قرار گرفتن در خط حمله‌ی مس بیشتر هم خواهد شد و شاید این یکی از دردسرهای شیرین منصور ابراهیم‌زاده برای بازی‌های بعد باشد.

نویسنده: "سعید قرائی"