وقتی اشتباهات، بیشتر از تصمیمات درست می شود/ چرا مس در سپیدرود غرق شد؟!

به گزارش سرویس لیگ یک فرتاک ورزشی، مصدومیت بیش از یک سوم ترکیب اصلی تیم آن‌هم در پست‌های کلیدی و بازی برروی یک چمن ناهموار که سبب می‌شود اتفاقات و حوادث بازی، نقشی بیشتر از عوامل فنی در سرنوشت آن بازی کنند، بهرحال موضوعاتی نیست که نادیده گرفته شوند. ضمن اینکه مس در این بازی به شدت جوان شده بود و این اتفاق هم درصد اشتباه تیم را به شدت افزایش می‌داد.

منصور ابراهیم‌زاده با همه‌ی این مشکلات می‌بایست تیم خود را روانه‌ی یکی از بازی‌های سخت این فصلش برابر یکی از بالانشینان جدول کند و طبیعی است که در شرایط سخت، اتخاذ تصمیمات نادرست احتمال شکست را به شدت افزایش می‌دهد.

درست در همین شرایط دشوار است که در راس یک مجموعه باید بهترین تصمیمات اتخاذ شود تا از این گذرگاه‌ها با شرایط دشوار پیش آمده به سلامت عبور کرد.

از همین رو بود که سرمربی تیم مس با شرایط پیش آمده تیم خود را در زمین چید به این امید که بهترین تصمیمات را اتخاذ کرده باشد.

مس برای این بازی که سه دفاع مرکزی خود یعنی مجید ایوبی، حامد محمودی و امیر حسین عسگری را در اختیار نداشت، برخلاف پست های دیگر خود،  در این بازی کمتر ریسک استفاده از بازیکن جوان را به تن خرید و به جای استفاده از علی خلیلی جوان در پست تخصصی خود در دفاع مرکزی، ترجیح داد مطابق انتظار فرزاد حسین‌خانی با تجربه را در پست دوم مورد علاقه‌اش یعنی دفاع مرکزی قرار دهد و او را زوج علیرضا ابراهیمی در این بازی کند.

حسین‌خانی البته در پست خود خوب کار کرد و با وجود اینکه در پست غیرتخصصی و مهمی بازی می‌کرد، خیلی بد نبود که کادر فنی مس به واسطه‌ی این انتخاب مواخذه شود اما استفاده از حسین‌خانی در این پست سبب شد که او از مکانی که در چند بازی قبل به شدت در آن جواب داده بود دور بماند.

قرار بود به جای حسین‌خانی که به قلب دفاع مس رفته بود، احمد زنده‌روح در پشت خط هافبک چهار نفره مس وظیفه‌ی پوشش را انجام دهد کاری که حسین‌خانی در بازی های قبل به خوبی از عهده‌ی آن برآمده بود اما بعد از اینکه زنده‌روح با بدشانسی محض در گرم کردن تیم آسیب دید، کادر فنی تیم به جای اینکه حسین‌خانی را به جای زنده‌روح در این قسمت قرار دهد و خلیلی را در عمق دفاع به کار گیرد، ترجیح داد زینال خیری را جایگزین زنده‌روح کند و حسین‌خانی همچنان در دفاع بماند.

زینال‌خیری که در بازی‌های قبلی رو به جلوتر کار کرده بود و اتفاقا بازی های خوبی را نیز از خود به نمایش گذاشته بود، شاید در این بازی از نظر روانی آمادگی بازی در این پست حساس را نداشت و پوشش‌های انجام گرفته توسط او به خوبی شکل نگرفت تا جای خالی حسین‌خانی در این پست بیشتر حس شود.

شاید اگر کادر فنی مس متوجه می‌شد که خلع پشت خط هافبک مس اگر پر شود کار تیم روان‌تر دنبال می‌شود، و خلیلی را به زمین می‌فرستاد تا حسین‌خانی یک خط جلوتر رود، نتیجه‌ای به مراتب بهتر به دست می‌آمد چراکه با گذشت 25 دقیقه از بازی مشخص شد سپیدرود خیلی میل به حمله ندارد که بازیکن جوانی مثل خلیلی زیر فشار حملات دچار اشتباه شود و از همین رو حسین‌خانی می‌توانست به نقطه‌ی بازی مورد علاقه‌ی خود در پشت خط هافبک تیم بازگردد و به مراتب کار تیم را با پاس‌های دقیق‌ترش بیشتر راه بی اندازد.

نکته‌ی دیگری که در چینش مس به شدت در ذوق می‌زد بازی احسان پورشیخعلی در نوک خط حمله مس بود...پورشیخعلی از فصل قبل که به مس بازگشته است هیچگاه به عنوان مهاجم نوک بازی نکرده بود و طبیعی بود که برای بازی در این قسمت کاملا بیگانه باشد.

هرچند پورشیخعلی بسیار جنگنده و دونده کار کرد و خیلی انگیزه داشت که برای تیم خود در نوک حمله موقعیت بسازد و گل بزند اما او که در مس فصل قبل گاه به عنوان دفاع راست نیز به کار گرفته می‌شد، به عنوان یک بازیکن میانی میل به حرکت عقب زمین داشت و جایگیری‌های مناسبی نیز در خط حمله نداشت و نتوانست فضای لازم را هم در نوک حمله برای سایر بازیکنان هجومی مس جهت گلزنی فراهم کند که این به خاطر عدم بازی او در پست تخصصی‌اش بود.

ابراهیم‌زاده که در نوک حمله با غیبت دلیر و دغاغله کاملا دست بسته شده بود می توانست از همان ابتدا تیکدری و یا حتی مصطفی مظهری را در نوک حمله قرار دهد و شاید اینگونه به مراتب نتیجه‌ی بهتری می‌گرفت. جالب اینکه حملات مس زمانی قدرت و نظم بیشتری گرفت که تیکدری به زمین آمد و پورشیخعلی پشت سر او بازی کرد.

این دو موضوع در ترکیب مس شاید می‌توانست با تصمیمات بهتری اتخاذ شود و کار تیم مس در امور دفاعی و هجومی را در بازی با سپیدرود به مراتب منظم تر کند و در پی خود نتیجه‌ی بازی را هم به سود مس عوض کند.

دیگر اشکال عمده‌ی مس در این بازی اشتباهات فردی تیم مس بود که بسیار تا بسیار بالاتر از حد استاندارد بود تا جایی که گل حریف نیز برروی همین اشتباه حاصل شد.

بازیکنان مس به خصوص تا دقیقه 70 تقریبا 85 درصد توپ‌های خود را در زمین حریف لو دادند...این لو دادن های توپ بود که سبب شد مس هیچگاه نتواند برتری خود را بر حریفی که رو به عقب بازی می‌کرد دیکته کند.... در کارهای دفاعی نیز دو اشتباه فردی در عدم دور کردن توپ بازیکن سپیدرورد که خیلی راحت از سمت راست خط دفاع مس حرکت کرد و بیش از سه بار در محوطه مس توی سر توپ زد و در نهایت با پای خود بازیکنان مس توپ را وارد دروازه کرد نیز برای گل سپیدرود همین اشتباه کافی بود...

به طور کلی در روزی که مس مصیبت زیاد داشت و اتفاقات را زیاد علیه خود می‌دید، می‌بایست اشتباهات در زمین مسابقه چه از روی نیمکت و چه داخل زمین به کمترین حد خود برسد که البته اینگونه نشد و از همین رو این بازی برای مس یک خاطره بسیار تلخ ساخت.

نویسنده: "سعید قرائی"