چه عواملی می‌توانند علی کریمی را از فوتبال کنار بزنند؟

علی کریمی به جز کیفیت بالای فنی، در عرصه بازیگری و مربیگری، در انسان دوستی، کمک به هم نوع، مراوده با اهالی فوتبال، احترام به پیشکسوتان و...چهره ای مردمی و بسیار موجه محسوب می شود. اما همان مسائلی که در دوران بازیگری به وی ضربه زد، هم اکنون و در ابتدای مسیر پر فراز و نشیب مربیگری نیز ممکن است گریبانگیرش شود.

وی در آن زمان جاه طلبی و اراده لازم جهت پیشرفت را نداشت. لذا در تمرینات بدنسازی به ندرت شرکت می کرد و به تدریج همین افت بدنی سبب شد کشتی زیبایی که حامل تکنیک، مهارت و اخلاق بود در ژرفای اقیانوسی همچون آمادگی بدنی غرق شود. اگر جادوگر همچون شهریار آن گونه مصمم برای کسب موفقیت تلاش می کرد، میبایست حدود 200 بازی ملی و حضور در چندین تیم بزرگ اروپایی را در کارنامه اش ثبت می کرد. بارها از تیم ملی خداحافظی کرد و مجددا قصد بازگشت نمود.

در زمینه مربیگری نیز این حق را داراست که همچون تمامی همبازیانش که بعضا در سطحی به مراتب پایین تر از وی قرار داشتند، در لیگ برتر مربیگری نماید. اما نمی بایست این پروسه اینقدر سریع و احساسی طی می شد. داستان اوایل این فصل، رفت و برگشت های مکرر و کش و قوس های ایجاد شده مابین وی و حمید درخشان در باشگاه نفت تهران را به یاد بیاورید.

از آن سو هدایت تیم سپیدرود رشت که سقوطش تقریبا مسجل شده بود و معجزه نیز نمی توانست نجاتش دهد را در شرایطی در دست گرفت که آبروی 20 ساله اش در فوتبال را برای این کار گرو گذاشت. این اواخر نیز آن مصاحبه جنجالی در کنفرانس خبری که هر چند به حق بود، اما هم ایشان و هم تیم نگون بختش را بدجوری به حاشیه برد. نهایتا موضوع استعفای وی از رهبری این تیم توجهمان را جلب می کند. در تمامی موارد فوق ردپای تصمیمات تماما احساسی بخوبی مشاهده می شود. همان چیزی که اجازه نداد نام علی کریمی در کنار نام بزرگان فوتبال جهان قرار بگیرد.

لذا می طلبد که زبان گویای فوتبال ایران در ادامه مسیر ورزشی اش خصوصا موقع تصمیمات مهم با افرادی سرد و گرم چشیده مشورت نماید تا خدای ناکرده همچون حماسه ساز ملبورن شاهد خروج زود هنگام وی از عرصه مربیگری و دنیای فوتبال نباشیم. حیف است که این مربی توانمند به خاطر دلپاکی و صداقتش این گونه از دنیای بی رحم فوتبال کنار برود. چرا که اگر زمانی با هنرنمایی و جادوی خویش می توانست جور همه چیز را در مستطیل سبز بکشد و به تمامی عوامل بازدارنده داخلی و بیرونی مهر بطلان بزند، اما حال و در کسوت مربیگری وضع به گونه ای دیگر است و تنها استعداد و نبوغ مربیگری نمی تواند نجاتبخش وی باشد.

نویسنده: محسن بابادی