پپ، بلافاصله این تیم را ترک کرد اما پروژه او، آنقدر موفق بود که باشگاه آن را با دستیارانش ادامه دهد. مسیر برانکو در پرسپولیس، بیشباهت به بارسای پپ نبود. با این تفاوت که هر سال، جذابیت آن کمتر میشود. برانکو کارش را با پرسپولیسی رویایی و البته نایب قهرمان آغاز کرد اما بهترین قهرمانیاش، این فصل و در شرایطی به دست میآید که کمتر از همیشه، هواداران را به وجد میآورد. تعداد تماشاگرانی که از تیم بازنده دربی استقبال میکنند، این فصل نصف شده بود و حمایت آنها هم شباهت چندانی به حمایتشان پس از باختهای یکی دو سال قبلشان نداشت.
از پرسپولیس رویایی برانکو رامین و طارمی و سروش هر کدام به دلیلی این تیم را ترک کردهاند، جانشینی در سطحشان اضافه نشده و مسلمان هم روی نیمکت مینشیند. به جای پانادیچ و چوک که هر کدام در سطح مربیگری پرسپولیس بعد برانکو بودند هم برادر همیشه ناکامش روی نیمکت کنار او مینشیند. مسیر پرسپولیس با شجاع و ماهینی و ربیعخواه، هنوز ادامه دارد اما روز شباهتش به تیم رویایی پروفسور کمتر میشود. تیم برانکو بحرانهای سختی را با موفقیت پشت سر گذاشت اما بحران بی انگیزگی برانکو، شاید مهمترین بحرانی باشد که این تیم را تهدید میکند. بحرانی که اگر با موفقیت پشت سر گذاشته نشود و پروفسور نتواند تیم جدیدش را بسازد، پروژه او هم با موفقیتهایش به پایان میرساند.