کریس از جان بوفون چه می خواهد؟

 رئال در حالی توانست در ورزشگاه خانگی تیم یوونتوس با 3 گل به برتری دست یابد که روز، روز کریس، مارسلو، ایسکو و حتی کارواخال بود. خصوصا مارسلو و رونالدو که در بالاترین سطح کلاس جهانی کاری کردند کارستان، به گونه ای که باز هم پیرمردانی همچون بوفون، کیالینی و بارزالی حسرت به دل باقی بمانند. گل زودهنگام کریس نشان داد که حرف های زیادی برای گفتن دارد.

یونتوس بخت برگشته که برای جبران گل خورده دائما به آب و آتش می زد، می توانست گل دوم را دریافت نکند، اما اشتباه بچه گانه کیالینی در قاطی کردن با جی جی بوفونی که به راحتی می توانست توپ را تصاحب کند و سپس تلاش ها و سیو بی نقص این دروازبان بی تکرار دنیای فوتبال کاری از پیش نبرد تا در یک رفت و برگشت و از روی سانتر استثنایی کارواخال، رونالدو گلی بیاد ماندنی در کارنامه افتخارات ورزشی اش ثبت نماید و با پرشی 238 سانتی متری و قیچی برگردانی عجیب و غریب و محکم به نقطه کور دروازه، بوفون را در این فکر فرو ببرد که آیا با پایان این فصل و آن هم بدون دستیابی به آخرین رویایش که فتح این جام است، بالاخره از دنیای فوتبال کنار برود یا خیر؟ همان بوفونی که در چندین صحنه ناجی دروازه تیم گورخری پوش شد و حتی تیرک دروازه دوست نداشت که وی دست خالی از دنیای بی رحم فوتبال کنار برود. اما از سوی دیگر مگر مارسلو، تونی کروز، واسکز، بنزما و ایسکو می گذاشتند که قسمت و تقدیر به داد بوفون برسد؟ هرگز.

آن هم مارسلوی زهرداری که در اوج بودنش می تواند برگ برنده برزیل در روسیه باشد. ایسکو نیز که به احتمال زیاد از پدیده های جام جهانی پیش رو خواهد شد، برای همه حریفان اسپانیا خط و نشان کشید که این تیم در جام جهانی همه آنها را له و لورده خواهد کرد. آن از بارسای اوج گرفته و بی رقیب در پهنه بی کران فوتبال جهان و این هم از رئال مهار ناشدنی با این فوتبال تماشایی و بهتر است بگوییم ویران کننده. به راستی دو ماه دیگر در روسیه چه خبر است و تیم کشورمان مقابل چه تیم باشکوهی بازی خواهد کرد!! آیا تا به حال به این دیدار بسیار بزرگ و سرنوشت ساز که سکوی پرتاب بازیکنان فوتبال کشورمان خواهد بود اندیشیده اید؟ تیمی که آن گونه پدر آرژانتین را درآورد و تیم های باشگاهیش نیز این گونه در سطح جهان جوالان می دهند، قطعا به صغیر و کبیر رحم نکرده و کمر حریفان را یکی پس از دیگری به خاک می مالد.

اما از طرفی دیگر، دیبالای خودخواه با اخراجی ناشیانه و زودهنگام بوفون را بیچاره کرد و کمر یوونتوس را شکست. چهره بوفون پس از دریافت گل کریس و حتی اخراج دیبالا دیدنی تر از تمامی این سالها بود. چرا که نمی دانست در این فوتبال لعنتی از چه کسی و چه چیزی بنالد. از سن بالایش، از بدشانسی های مکررش، از کیالینی رفیق قدیمی اش، از دیبالا، آلگری و یا حتی ونتورا سرمربی ضعیف و خودخواه تیم ملی ایتالیا که نتوانست این تیم را به جام جهانی برساند.

خوب یا بد، هر چه بود گذشت و اکنون وی به انتهای مسیر نزدیک و نزدیک تر شده است. به راستی که بوفون صبر ایوب دارد که خم به ابرو نیاورده و با این انگیزه فولادین آماده حضوری قدرتمند تر در درون دروازه ها می شود. که البته این خود می تواند کلاسی آموزشی برای تمامی ورزشکاران جهان باشد دنیای فوتبال نیز هیچ گاه این رقابت مهیج در شهر تورین را فراموش نخواهد کرد. به احتمال زیاد یووه در بازی برگشت با ارائه یک بازی هجومی هر چه در چنته دارد را رو خواهد کرد و آن وقت است که باز هم در اثر فرصت طلبی بازیکنان باهوش رئال و ضدحملات، احتمالا نتیجه خارق العاده دیگری به نفع آنها رقم بخورد. دلم به حال ابراسطوره دروازه ها می سوزد که در دهه پنجم زندگی اش، هنوز هم در پی اشتباهات مربیان و هم تیم هایش، دستش یکی پس از دیگری از جام های رنگارنگ کوتاه می ماند. اما از همه این ها که بگذریم، می بایست دید که یوزپلنگ ها خواهند توانست در جام جهانی مقابل کریس احیا شده ای که عطش گلزنی اش چند برابر بیش از سال های جوانیش شده خودنمایی کنند یا خیر و آیا بازیکن دیگری از جنس علی کریمی و حسین کعبی برای مهار رونالدو وجود خواهد داشت یا نه؟

نویسنده: محسن بابادی