معیار چیست؛ عملکرد، لژیونری یا هیچکدام؟

 هر چند کی‌روش این سه نفر، به اضافه حسین حسینی را در لیست استندبای گذاشته اما نمی توان دلهره و ترس از نبود این سه نفر‌ در روسیه را کتمان کرد. بدون شک سید جلال در کنار پژمان منتظری از تمام گزینه‌های موجود در‌خط دفاعی بهتر‌، آماده‌تر و با تجربه‌ است. تأثیر سید در خط دفاعی پرسپولیس فوق‌العاده بود و شاید بدون او وضعیت دفاعیمان بیش از پیش نگران کننده باشد. نفر بعدی وریا عفوری‌ است که انصافاً عملکرد خیلی خوبی در سمت راست، چه در لیگ و چه در آسیا داشت. وریا لژیونر نیست اما در دفاع و حمله عالی بود؛ روی خط دروازه خودی توپ را دور می‌کرد و در سمت چپ محوطه جریمه‌ حریف گل می‌زد.کی‌روش، رضائیانِ لژیونر را به وریا و عملکرد خوبش ترجیح داد. اما جالب است که کاوه رضایی بعد از کوچ‌ به بلژیک بازهم کی‌روش را متقاعد نکرد. در واقع گویا لژیونر بودن هم کافی نیست. او در امر گلزنی و پاس گل موفق بود و کسی فکرش را نمی‌کرد با این عملکرد از حضور در جام‌جهانی محروم شود.

سوال اینجاست که فاکتور‌ نهایی کی‌روش چیست؟ فاکتوری که کاپیتان همیشه آماده‌اش را کنار گذاشت. فاکتوری که بهترین دفاع راست ایران را ندید و حتی یک لژیونر آماده‌ را هم خط زد. نکنه جالب اینجاست که تمام گزینه‌های هم پست عملکردشان تأمل برانگیز است. خانزاده، چشمی، رضائیان، وحید امیری و طارمی همگی‌ در مقطعی از فصل افت کردند و بعضاً بازی‌های خوبی انجام ندادند. کی‌روش بعد از قرعه‌کشی جام جهانی، وریا را مثال زد که نمی‌تواند ۴۰ بار با جوردی آلبا عقب و جلو برود. اما گویا ۴۰ بار کم بود برای رسیدن به فاکتور مبهم آقای مربی!