اختصاصی/ نگاهی گذرا به سبک و شیوه کاری کارلوس کی روش و مقایسه با 4 مربی برتر فوتبال جهان

امین یزدانی؛ در بعضی مواقع نیاز وضرورت ایجاب می کند که شخصیت و روش کاری و نهایتا سبک هدایت سرمربیانی همانند کی روش  در تیم هایی که آنها را کوچینگ و یا هدایت شان را برعهده دارد، مورد ارزیابی و شناسایی قرار داد.

بهترین شیوه و روش برای روشن شدن سبک و فلسفه کاری کارلوس کی روش سرمربی کنونی تیم ملی ایران، مقایسه وارزیابی فلسفه ی کاری اش با دیگر مربیان جهان فوتبال است، بنابراین در ذیل، سبک و شیوه مربیگری چهار تن از معروفترین مربیان حال حاضر جهان فوتبال همانند: یورگن کلوپ، ژوزه مورینیو،پپ گواردیولا ودیگو سیمیونه را که سبک های خاص و منحصر به فردی را به دنیای فوتبال معرفی وشناسایی کرده اند را با هم مرور می کنیم،تا بهتر به نتیجه بررسی سبک و شیوه کاری کی روش پی ببریم.

سبک بازی تیم های یورگن کلوپ

۴ سرمربی مذکور، سبک های کاملا متفاوتی را در زمین بازی پیاده و اجرا می کنند که هرکدام از آن سبک ها، بازیکنانی را با ویژگی های خاصی می طلبد. مثلا تیم های یورگن کلوپ سعی دارند با استفاده از تاکتیک پرسینگ همه جانبه(گیگن پرسینگ)، برای بازپس گیری توپ و انتقال بین فازهاست.کلوپ برای تسریع درچنین برنامه ای ،حداقل باید شش بازیکن را درجلو بکار گیرد تا بتواند برنامه هایش را اجرایی کند.البته زمان وفضا ،فاکتورهای مهمی دربرنامه های کلوپ ایفا می کنند.

سبک بازی تیم های  ژوزه مورینیو

با دفاع درنیمه خودی و منطقه ای که به دفاع اتوبوسی معروف اند، می خواهند با بهره گیری حداکثری از اشتباهات حریف در کمترین زمان ممکن، به برتری دست یابند،ضدحملات مهلک تیم های ژوزه، تاکتیک برتر این نابغه پرتغالی است،گرچه درفصل جاری، سبک بازی اش درتیمی تهاجمی مانند منچستریونایتد، با انتقادات شدیدی مواجه شده بود.

سبک بازی تیم های  پپ گواردیولا

پپ گواردیولا نیز خط نیز از بازی منطقه ای استفاده می کند.او با بهره گیری از هر ۱۱ بازیکن خود، در اندیشه تحمیل  سبک و فلسفه بازی خود بر حریفانش است،فیلسوف کاتالانی پرس ازیک سوم دفاعی حریف و سرعت در عرض دادن به بازی ،با استفاده از بازی تمام مالکانه که با خلق موقعیت همراه است،که همواره از سرعت فوق العاده انتقال در پاس برخوردار است،تیم ها را نابود می کند.او دائما دربازی تغییر سیستم و تاکتیک می دهد و ازاصل غافلگیری به خوبی استفاده می کند.

سبک بازی تیم های دیگو سیمیونه

نفر چهارم دیگو سیمیونه آرژانتینی است که درمقابل تیم های بزرگ با دوندگی فراوان، بستن فضاهای کلیدی در یک سوم دفاعی و میانه زمین و سرعت در دو فاز انتقال و همچنین شکل آموزشی قطع  بی نقص توپ، که همواره با سه الی چهار بازیکن در فضای تنگ و محدودی همراه است،کار پرس را به خوبی بکار می دهد. از طرفی بازیکنان سیمیونه تعهد،سخت کوشی،همدلی و پرس شدید در مربع دفاعی و به ویژه تاثیر پذیری از فلسفه بیلسا در انتقال سریع بازی ازکناره ها به سمت عمق،با استفاده ازبازیکنانی مانند: کوکه و کوریا و گاها سائول، بازی را به شکلی فوق العاده، از کناره های خط میانی به عمق خط دفاعی حریف می برند.او با استفاده از مدل همیشگی ۲-۴-۴، فلسفه ی بازی خود را برحریفان تحمیل میکند.

ایده مشترک چهار مربی

ایده ی مشترکی که در بین هر چهار مربی مذکور وجود دارد،در این نکته نهفته است که همه این مربیان، طالب وخواهان دیسیپلین و نظم وانضباط تیمی و فردی درچهار چوب تاکتیک تیمی هستند.داشتن نظم و دیسیپلین وانضباط برای اجرای برنامه هایشان درتیم، ضرورتی اجتناب ناپذیر بشمار می رود،زیرا بازیکنان باید وظایف و چالش های متفاوتی را در هر بخش و فاز، تجربه کنند و آن را بخوبی بیاموزند.

و اما کارلوس کی  روش...

سبک فوتبالی کی روش به مربیانی مانند مورینیو و سیمیونه، بسیار شبیه است .این چهار مربی بزرگ فوتبال جهان، با بکار گیری نظم ،انضباط و دیسیپلین در تاکتیک ها، استراتژی دفاعی خود را در اولویت  قرار می دهند. درتاکتیک  های تهاجمی نیز آنها، به قانون کنش و واکنش توجه بیشتری دارند، منظور این است که آنها، در فاز تهاجمی بیشتر منفعلانه و واکنش گرایانه عمل می کنند و منتظر کنش حریف می شوند تا واکنش مناسبی را با توجه به موقعیت های مختلف بازی، از خود نشان دهند.

برای این سبک از مربیان، سادگی در فاز تهاجمی امری بسیار مهم و ضروری محسوب میشود. مورینیو ،سیمیونه وحتی پوچتینو درتاتنهام در سال اخیر، از سیستم ها و آرایش های متفاوتی استفاده نمی کنند.زیرا این کار باعث می شود که حرکات از پیش تعیین شده بازیکنان بیشتر نمود کند،و ازسویی نظم وانضباط تیمی آنها نیز ،افزایش پیدا می کند. البته این مربیان، بازیکنان باهوش و خلاق خود را آزادتر در زمین رها می کنند تا با کارهای جادویی و سحرآمیز،حریفان را سورپرایز کنند و به شگفتی وادارند،تا اندکی از برنامه های خود را مقابل مربیان حریف غیرقابل پیش بینی، کنند.

درخانمه باید گفت که کی روش سعی نمی کند که بی محابا بازی کند. ریسک کمتری را در کارهای کی روش بعینه می توان دید ، اما در عوض تلاش وکوشش می کند تا تمام تمرکز خود را بر سازماندهی منظم ومنسجم خط دفاعی ودفاع تیمی بگذارد، که برخلاف سال های گذشته، دربازی مقابل ترکیه چنین صلابت و استحکامی را دراین دو تاکتیک استراتژیک کی روش، ندیدیم، و پس از آن از اشتباهات و خطاهای حریفان، نهایت استفاده را می برد.

از طرفی تیم کی روش،از تجربه بالایی برخوردار است، هرچند خط دفاعی او برخلاف جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل از بازیکنان با تجربه ای برخوردار نیست و این مربی پرتغالی باید تا شروع جام جهانی روسیه،تدبیر جدیدی درآرایش دفاعی خود اتخاذ کند تا شاگردانش بتوانند برنامه هایش را که در توپ گیری و تکل های  قوی، محکم و قدرتمندی خلاصه می شود، تسلط یابد.

 بازیکنان تیم ملی باید با سبک وشیوه این مربی پرتغالی که اساس کارش مبتنی بر سدی نفوذناپذیر و دژی مستحکم ومنسجم دفاعی استوار است و با استفاده از ضدحملات مهلک وسریع که با کمترین کار اضافی همراه می باشد، و شروع مجددهایی که تکمیل کننده فارتهاجمی تیم تحت هدایتش خواهند بود، هماهنگ بوده تا کاروانش به سوی خوشبختی در روسیه رهنمون شود.

آیا جام جهانی ۲۰۱۸ آخرین فرصت برای معرفی و شناساندن سبک وفلسفه ی تیم ملی ایران و معمار پرتغالی اش،به جهان فوتبال خواهد بود؟آیا این پیر مرد تندخوی پرتغالی، می تواند در سرزمین سرد روسیه،آن هم در معتبرترین آوردگاه فوتبال جهان، همچنان آب رفته را به جوی برگرداند و شوک ناشی از لیست سوال برانگیزش را با نتایج آبرومندانه یوزهای ایرانی جبران کند؟ آیا مجددا پرچم غرور ،سربلندی وعزت میلیون ها ایرانی درسراسر کره خاکی را برافراشته نگه میدارد؟

اگر چنین شود ،بهترین جایزه و پاداش او وشاگردانش در واپسین روزهای حضورش درعرصه فوتبال ملی،خاطرات زیبایی از او در اذهان عمومی مردم ایران،خواهد بود.

به امید سربلندی تیم ملی فوتبال ایران فارغ از هر رنگ وسلیقه ای، در راه ومسیر صعود به دور دوم جام جهانی روسیه.