از بدبیاری پروفسور تا خوش‌ شانسی مدیران پرسپولیس

این از بداقبالی سرخ‌ها است که در سالی که بیشترین شانس برای رسیدن به فینال آسیا نصیب‌شان شده همراهی لازم را از سوی مقام‌های فوتبال نمی‌بینند اما این از خوش اقبالی مدیران پرسپولیس است که کادر فنی‌ دارند که فقط براساس داشتن «ستاره‌ها» به سوی نتایج مثبت حرکت نمی‌کند بلکه «سیستم» را مبنای کارش قرار داده است و در این سیستم حتی ممکن است روزی بازیکنی در اندازه‌های آدام همتی هم یک ستاره جلوه کند

آدام همتی البته گل فوق‌العاده‌ای به سپیدرود زد و احسان علوان‌زاده هم بازیکن بدی نیست و حمیدرضا طاهرخانی هم آینده روشنی دارد اما همین نکته که پرسپولیس فرشته نجاتش را در میان ناکارآزموده‌ها می‌جوید نشان می‌دهد عمق مشکلات این تیم تا به کجا می‌رود و سرخ‌ها براثر مسائل مختلف و بخصوص محرومیت مقرر توسط فیفا تا چه حد تحت فشار قرار گرفته‌اند.
در دیدار با سپیدرود که رنج گرانی در بر داشت و البته با پایان زیبایی همراه شد، برانکو ایوانکوویچ به جز حسین ماهینی و کمال کامیابی‌نیا تقریباً به تمامی مردان دیگر خود بازی داد و البته چاره‌ای هم جز این نداشت. کمبود نفرات سبب شده بود سرمربی کروات سرخ‌های تهرانی انتخاب و گزینه‌ای به جز همین نفرات نداشته باشد و خط دفاع اصلی‌اش را به میدان بفرستد، در خط هافبک نیز به جز کامیابی‌نیا دار و ندارش را رو کند و خط حمله را نیز همانطور بچیند که همیشه چیده است. می‌توان همتی را به خاطر روحیه و شجاعت و ضربه‌زنی عالی‌اش در لحظه مقتضی تحسین کرد اما گل فوق‌العاده او دو پیام جنبی ولی مهم‌تر از پیام‌های ظاهراً اصلی دربر دارد.
پیام‌هایی به شرح ذیل:

به باشگاه لطمه نزنید
1- پرسپولیس که به خاطر حکم فیفا دچار کمبود پرسنل شده، باید در روش‌های خود بررسی کند و ببیند به کدام شیوه عمل کرده است که به یک بازیکنش (مهدی طارمی) اجازه می‌دهد آن طور به ترکیه برود و آن ماجرای نافرجام و تأسف‌بار الحاق نیمه‌تمام‌اش به تیم ریزه اسپور را که در نهایت حکم تنبیهی فیفا را در پی داشت، موجب شود. آیا مدیران سرخ نباید برخوردی محکمتر و قانونمندتر با بازیکنان متقاضی لژیونر شدن خود داشته باشند و به همگان تفهیم کنند که اگر در زمینه آسیب‌رسانی به خود آزادند (که البته آن نیز قواعد ویژه خود را دارد) حق ندارند سرنوشت باشگاه را به بازی بگیرند.

 آنچه سران فوتبال انجام ندادند
2- خستگی مفرط پرسپولیس که محصول شرکت توأمان آن در لیگ داخلی و جام باشگاه‌های آسیا است، اظهر من‌الشمس است و به زودی جام حذفی و بازی‌های عقب افتاده آن نیز ضمیمه آن می‌شود و به این سبب جا داشت که فدراسیون و سازمان لیگ با درنظر گرفتن مصالح فوتبال کشور و منافع ورزش ملی در شهرآورد جدید تهران وقفه بیندازند و این مسابقه را به زمانی مابین فاصله 3 هفته‌ای دیدارهای رفت و برگشت با السد قطر در لیگ قهرمانان آسیا و یا هر تاریخ مقبول دیگری منتقل می‌کردند. در حالت فعلی که شهرآورد تازه تهران عصر پنج‌شنبه (5 مهر) برگزار می‌شود، پرسپولیس چه برنده و چه بازنده با یک خستگی عظیم از آن میدان جانکاه فارغ خواهد شد و حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که در صورت کسب پیروزی با روحیه‌ای خوش به دوحه سفر خواهد کرد، چنان روحیه‌ای وقتی به کار می‌آید که توان جسمانی لازم را برای بهره‌گیری اکمل از آن داشته باشید. اگر هم بازی با باخت سرخ‌ها همراه شود لابد می‌دانید که با روحیه‌ای تلخ به زمین السد خواهند رفت و غلبه سریع بر چنان حالتی برای تیم‌های بزرگتر از پرسپولیس نیز سخت است و حتی فرض قرار دادن یک تساوی بسیار محتمل (سناریو و نتیجه اکثر دربی‌های 25 سال اخیر) انرژی عظیمی را از قرمزها خواهد گرفت و توانی را از این تیم سلب می کند که اگر نگاه ملی و میهنی لازم به این قضیه وجود داشت با دست خودمان از تک نماینده باقی مانده ایران در جام باشگاه‌های آسیا ستانده نمی‌شد. متأسفانه فدراسیون فوتبال که باید اتخاذ کننده و مجری این نگرش می‌بود چنان مشغول پیامدهای حکم - البته صحیح‌اش - در مورد مسائل سوپرجام کشور بوده که ترجیح داده وارد یک بحث تازه نشود و با تأکید بر برگزاری شهرآورد و استراحت قایل نشدن برای قرمزها موجب تضعیف بیشتر آنها شده است. تضعیف تیمی که حتی در دیدارهای اخیرش در لیگ در مقابل نساجی و سپیدرود نیز خستگی از چهره‌اش می‌بارید و طراوت گذشته را نداشت.
 
 با همان مدل قبلی
در مورد پرسپولیس این نکته نیز گفتنی است که آنها به رغم کوچ ماه‌های اخیر وحید امیری، فرشاد احمدزاده، صادق محرمی و محسن مسلمان به سایر تیم‌ها قالب و فرم و شکل قبلی بازی‌شان را حفظ کرده و به همان مدل و سیاق بازی می‌کنند که پیش تر می‌کردند و راز موفقیت‌شان نیز همین مسأله بوده است. درست است که هر یک از مهره‌های تزریق شده به ترکیب ثابت پرسپولیس و جانشینان سفر کرده‌ها کیفیت افراد جدا شده را نداشته‌اند و نزول فنی این تیم از این منظر کاملاً قابل حس کردن است اما ایوانکوویچ ساختاری را به جا گذاشته است که حتی اگر روزی برود، جانشین وی در صورت باهوش بودن تغییر زیادی در مکانیسم آن نخواهد داد و اصول بازی تیم را حفظ خواهد کرد.
این از بداقبالی سرخ‌ها است که در سالی که بیشترین شانس برای رسیدن به فینال آسیا نصیب‌شان شده همراهی لازم را از سوی مقام‌های فوتبال نمی‌بینند اما این از خوش اقبالی مدیران پرسپولیس است که کادر فنی‌ دارند که فقط براساس داشتن «ستاره‌ها» به سوی نتایج مثبت حرکت نمی‌کند بلکه «سیستم» را مبنای کارش قرار داده است و در این سیستم حتی ممکن است روزی بازیکنی در اندازه‌های آدام همتی هم یک ستاره جلوه کند